Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Damien Jurado is een van de meest onderschatte singer-songwriters van de afgelopen jaren. Hij en z’n oude maatje Pedro The Lion rockten er vroeger vrolijk op los in een punkband met christelijke wortels maar Gods wegen zijn ondoorgrondelijk en het gezelschap viel uiteen.
Op een of andere manier had het vakmanschap toch beloond moeten gaan worden, Jurado zou zijn erkenning wel krijgen. Maar dat relatieve succes bleef uit. Toch bleef de aanpak waarmee hij zoveel lof oogstte hetzelfde: kleine verhaaltjes over persoonlijk leed van de verscheidene protagonisten die het licht zien door de leidende hand van Jurado.
Het verschil was alleen dat met elk nieuw verhaal ook een nieuw geluid kwam. Van folk, naar pop, van rock naar country. Op zich doet verandering van spijs eten maar Jurado lijkt telkens geen tijd te willen nemen om de zaak te laten rijpen.
De man kan, anders gezegd, niet ‘gewoon’ even stil zitten en de boel overdenken. En dat is nu juist het probleem dat zich op Just in Time for Something wreekt. De EP bevat ontiegelijk slechte badkameropnames die in een thuisstudio, die Jurado ongetwijfeld heeft, dertigduizend keer beter klonken. Maar nee, het moest nu gebeuren.
Dit slaat bijna nergens op behalve dan op die drie aardige nummers die we in de ruis nog net kunnen ontwaren. Het is niet zozeer die opnamekwaliteit – want zo kennen we er nog wel een paar, of een hele muziekstroming – maar Jurado’s beslissingen klinken de laatste tijd net iets te bedacht. Het is telkens heel aardig maar het levert net niet de coherente toverplaat die Rehearsals for Departure was.
Het is deze keer niet genoeg, Damien. Probeer eens wat langer stil te zitten.
http://www.kindamuzik.net/recensie/damien-jurado/just-in-time-for-something/8382/
Meer Damien Jurado op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/damien-jurado
Deel dit artikel: