http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Danava | Danava

In het verlengde van Black Sabbath op zijn decadentst.
CD, Kemado/Munich

Tekst: Martÿn ter Haar

Publicatiedatum: 10 juli 2007

Het New Yorkse label Kemado specialiseert zich in retrorock, vaak met een psychedelisch randje. Met bands als The Sword, Diamond Nights en Dungen scoorde het al een aantal voltreffers. Zelfs het wat mindere werk dat Kemado uitbrengt, is in ieder geval interessant.

Danava kan mooi als bewijsstuk voor deze stelling dienen. Alleen al het imago van deze band uit Portland is tamelijk bizar. De bandleden hebben zich getooid met welluidende pseudoniemen als Dusty Sparkles (zang/gitaar) en Buck Rothy (drums).

Daarnaast hebben ze zich het meest foute jarenzeventiguiterlijk aangemeten, waarbij de spuuglelijke hoes van Deep Purples Come Taste the Band klaarblijkelijk als inspiratiebron heeft gediend.

Op het debuut hebben de heer Sparkles cum suis drie kwartier nodig voor vijf stukken, wat in combinatie met het uiterlijk van de heren een onvervalste progrockaanval doet vermoeden. Dat blijkt echter niet het geval. De muziek op Danava ligt meer in het verlengde van Black Sabbath op zijn decadentst, zo ten tijde van Sabbath Bloody Sabbath.

Dat komt niet alleen door de onzuivere, Ozzy-achtige zang van Dusty Sparkles, die diep in de mix is weggestopt. Het zijn vooral de duels die Sparkles uitvecht met bassist Dell Blackwell die sterk aan het werk van de heren Iommi en Butler doen denken. Niet te ingewikkeld, maar wel afwisselend en melodieus genoeg om te blijven boeien en altijd voorzien van een heerlijk voortzoemende groove.

Buck Rothy zorgt voor de verplichte roffelende drums en toetsenist Rockwell is de man die met zijn duistere analoge synths de juiste Dario Argentosferen oproept.

Geweldige meezingers levert deze aanpak natuurlijk niet op, terwijl de liefhebber van de zwaardere space trips het dan allemaal weer te rechtlijnig zal vinden. Maar het groovet dus als de neten en, zoals eerder aangegeven: het is in ieder geval interessant, zij het bij vlagen in de negatieve betekenis van het woord.