Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De uit Chili afkomstige maar in Duitsland wonende Martin Schopf bestookt ons sinds midden jaren negentig, via werk met Pete Namlook, Gonzalez, Pink Elln en die andere Chileen-in-Duitsland Ricardo Villalobos, en onder namen als Sieg Über Die Sonne, Amp en Ric Y Martin, onophoudelijk met elektronica. Maar het zou wel eens best kunnen dat deze plaat eindelijk de deuren gaat openen naar een bestaan uit de schaduw van bovengenoemde, en voorlopig nog bekendere, speelmaatjes. Want hoewel er op Los Siete Castigos (hetgeen u vrij kunt vertalen als ‘de zeven kastijdingen’) maar zeven nummers voor 62 minuten speeltijd staan, klinkt de plaat stukken interessanter dan Villalobos’, in 2004 op hetzelfde label uitgebrachte en enkel voor minimal die hards bestemde, Thé au Harem d’Archimède.
Dandy Jack weet immers zijn elastische microfunk te smeren met Latijnse geluiden, gekke stemmetjes, veel drama en sublieme samples. En hij doet dat zo goed dat er op Los Siete Castigos, toch een minimale plaat, nauwelijks een vervelend moment te beleven valt. Dat hobbelt maar door en dat danst lekker funky weg, meer dan een uur aan één stuk. Petje af zeggen wij dan. Vooral omdat Dandy Jack zich niet louter tot vierkwartsmaten beperkt, maar ter afwisseling op tijd en stond de abstractie induikt, zonder daarom per se moeilijk te gaan doen of daarmee de dansbaarheid de kop in te drukken, euvelen die meerdere minimal-albums al de kop hebben gekost. Hetgeen alles tesamen uitermate lovenswaardig mag heten. Deze plaat mag dan ook in geen enkele zichzelf respecterende minimal-collectie ontbreken.
http://www.kindamuzik.net/recensie/dandy-jack-and-the-junction-sm/los-siete-castigos/10938/
Meer Dandy Jack And The Junction SM op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dandy-jack-and-the-junction-sm
Deel dit artikel: