http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Daryll-Ann | Don't Stop

Don’t Stop spreekt weer heerlijk tot de verbeelding.
CD, Excelsior/V2

Tekst: Wilko van Iperen

Publicatiedatum: 19 februari 2004

Eerlijk is eerlijk. De laatste release van Daryll-Ann, Trailer Tales, was geen geweldige plaat. Het introspectieve album bleef te vaak steken in middelmatigheid. Trailer Tales was in feite een soloproject van zanger Jelle Paulusma waarbij de rest van de band maar weinig inspraak had. Paulusma leek een persoonlijk album nodig te hebben en kon daar geen pottenkijkers bij gebruiken. Voor Don't Stop hebben de heren uit Amsterdam en Utrecht elkaar weer duidelijk langer getroffen en daar lijkt iedereen uitermate content mee: het speelplezier spettert van de nieuwe Daryll-Ann af.

Don't Stop is een mooie plaat geworden die thuishoort in het rijtje Weeps en Happy Traum. Melancholische liedjes worden links en rechts ingehaald door lekker soepele gitaarpop waarbij Anne Soldaat naast Paulusma ook weer een flinke duit in de zak doet. Het aanstekelijke 'We Love Danger' komt van Soldaats hand en is meteen dat nummer van de plaat waar je niet omheen kan. De jarentachtig-pastiche die in het nummer verwerkt zit geeft de boel een lekker speels geluid zoals ook de andere nummers op de plaat getuigen van een hervonden begeisterung.

Natuurlijk de liedjes en meer nog de melodieën van Paulusma en Soldaat zijn soms erg zoet maar dat gebeurt dan wel altijd goed gedoseerd. 'Strange' is zo'n nummer waarbij je onmiddellijk neigt te vertrekken naar het wonderlijke dromen-dromen-land om niet meer terug te komen. In 'The Movin' Men' wordt rhythm 'n-blues gecombineerd met een verheffend poprefrein dat niet uit je hoofd weg te slaan is. Ergens anders horen we Cohen aanschuiven en dan ligt er weer bluesrock op de loer. En dat is het 'm nou precies. Het is de afwisseling die Don't Stop weer goed doet smaken. De afwisseling in soorten liedjes en de afwisseling in de auteurs van die liedjes.

Geen navelstaarderij meer op de nieuwe Daryll-Ann maar terug naar af: en dat is nu toch eens een keer goed nieuws. Don't Stop spreekt weer heerlijk tot de verbeelding. Dames en heren, komt u gerust uit uw stoel veren, want Don't Stop is ouderwets lekker.