Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
2002 was voor de Belgen alweer een geslaagd muziekjaar. Millionaire kon zich – voor het oog van rockminnend Europa – in de kijker spelen als support van Queens Of The Stone Age en Foo Fighters. dEUS keerde terug op het allerhoogste niveau met een succesvolle comeback-tournee (was u er ook bij in Paradiso, Nighttown of op Rock Werchter?) en verder waren er nog heel wat platen die het betere gemiddelde ruimschoots overstegen. Dit jaar zijn de spots alweer vooral gericht op nieuw werk van Zita Swoon en Soulwax, de Gentse groep rond de broertjes Dewaele aka The 2 Many DJ’s. Eveneens uit Gent afkomstig is Das Pop. Dit vijftal (intussen gereduceerd tot kwartet) liet voor het eerst van zich horen in 1998 toen de groep zich tot laureaat van Humo’s Rock Rally kroonde. Na enkele fel gesmaakte singles bracht Das Pop de ‘popmuziek’ overduidelijk terug in kaart, middels het knappe debuut I Love en een zeer doeltreffende promocampagne. Wie erbij was op Pinkpop 2000 herinnert zich ongetwijfeld nog de blitse podiumact van de band en de al even spraakmaakende I Love-shirts.
Voor de opnames van de nieuwe plaat, The Human Thing, trok de groep langs diverse locaties in Gent, Antwerpen en Düsseldorf. Het eigenlijke opnameproces, onder het alziend oog van producer Phil Vinall (Placebo, The Auteurs), werd een ware exodus, maar leverde alsnog veertien songs op. Op The Human Thing borduurt de groep verder op de ‘pop’-formule, al verschilt de aanpak danig van het debuut. Waar Das Pop op I Love nog heimelijk flirtte met hun helden uit de popgeschiedenis, creëren ze op The Human Thing bovenal een volwassener en warmer geluid. De plaat graaft dieper en dat is voelbaar in de diepste vezels van de songs. Het hart heeft het dus gewonnen van de ratio.
De honingzoete single ‘You’ biedt de luisteraar een fruitige cocktail van loepzuivere popmelodieën en ligt enigszins in het verlengde van I Love. De song mag dan aanvankelijk nog de intentie hebben om ongewild aan je oor te ontsnappen, na enkele draaibeurten besef je dat het precies dit liedje is dat je ‘s middags loopt te neuriën onder de gloed van een priemende zonnestraal.
The Human Thing telt overigens wel meer songs die zich uiterst langzaam in het geheugen nestelen. Eenmaal op hun bestemming aangekomen, roepen ze je echter hardnekkig tot de orde. ‘All Wrong’ is er zo eentje. (“I was sure that one is one/it’s fair to assume it’s not/many things were said and done/it’s all wrong”). Met lijf en leden wringt een bezielde Bent Van Looy zich in deze mijmerende poptrack, vol speelse keyboards en een heerlijk blazertje, dat rondfladdert als een vlinder die pas na een week ballingschap de vrijheid van de wijdse natuur wordt gegund. Kortom, een nummer dat je met een gelukzalige glimlach op het gezicht achterlaat.
De intro van ‘Love is Fair’ heeft de bombast van Mercury Rev’s ‘Dark is Rising’, maar al snel ontvouwt de song zich tot een pakkende ode aan het fenomeen ‘liefde’. Een lading strijkers geven het nummer bovendien nog nèt dat tikkeltje extra. Dat het hart van Das Pop nu op de juiste plaats klopt, wordt ook duidelijk in het downtempo ‘Another World’, waarin een pedal steel zowaar een vleugje country binnensmokkelt. Het refrein van het zinderende ‘Turn’ blaast dan weer de halve woonkamer omver, al weet het spacy geluid van de synthesizer nog net de huisvrede te bewaren. In de outro waagt Bent Van Looy zich met succes aan een vocale acrobatiestunt die fans van Kurt Cobain doet watertanden. Das Pop met ballen!
De jongens uit Gent waagden zich enkele jaren geleden ooit aan de Rheingold-cover ‘Dreiklangsdimensionen’ en die deugdelijke ervaring wendden ze aan voor het knappe ‘We Live Again’, met een vette knipoog richting Düsseldorf. ‘The Machine’ is zonder twijfel de meest gewaagde onderneming van deze langspeler, met een Bent die er net een omvangrijke voorraad nicotine doorgejaagd lijkt te hebben. ‘Feelgood Factors’ straalt dan weer zoveel positieve vibes uit dat onze dag nauwelijks nog kapot kan. Het titelnummer bleek na genetisch onderzoek de zwaarste bevalling van het The Human Thing-proces, maar de inspanningen zijn alvast geen maat voor niets geweest. Een breed spectrum aan geluiden en impressies maken zich meester van de luisteraar, die op zijn beurt moet concluderen dat dit alweer een dijk van een song is.
‘Let’s do the human thing/stop being interesting’, luidt het credo van de groep anno 2003. Das Pop heeft het begrepen, nu maar hopen dat er heel wat gelijkgestemde zielen in hun kielzog mogen aansluiten. Wij zijn alvast èèn van hen, want The Human Thing is een steengoede plaat geworden! Men zegge het voort!
http://www.kindamuzik.net/recensie/das-pop/the-human-thing/2540/
Meer Das Pop op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/das-pop
Deel dit artikel: