Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het is weinigen gegeven om zichzelf constant te vernieuwen en tegelijkertijd herkenbaar te blijven. Dat het David Sylvian wel lukt ligt voor een groot deel aan zijn zalvende - sommigen zullen zeggen "gezapige" - vocalen, een stemgeluid waarvoor het woord "uniek" lijkt te zijn uitgevonden. Muzikaal is hij nog nooit in herhaling gevallen, en dat is met zijn nieuweling Blemish niet anders.
Compleet onafhankelijk van platenmaatschappijen en gelijksoortig volk, heeft hij met deze plaat andermaal een intiem meesterwerk gemaakt. De man doet hierop vrijwel alles zelf, van de productie, de techniek, het inspelen, het schrijven, tot en met het uitbrengen. Daarmee is Blemish wezenlijk anders dan het vrij massale en open klinkende Dead Bees On a Cake, zijn vorige plaat uit 1999, waar het helemaal vol zat met gastmusici.
Blemish is daarom stiller, intiemer, maar tegelijkertijd een stuk ontoegankelijker. Dit komt voornamelijk door de vele dissonante tonen, het ontbreken van duidelijk songstructuren, en vooral de aanwezigheid van freejazzgitarist Derek Bailey, die drie stukken meeschreef en -speelde. Over een laag van zacht glitchende elektronica plukt Bailey hard aan zijn akoestische snaren in de beste vrije impro-traditie. Het resulteert in drie vervreemdende, maar adembenemende nummers. Glitch-meester Fennesz doet ook mee, wat vreemd genoeg heeft geleid tot het minst dissonante stuk op de hele plaat. Zijn bloedmooie arrangement valt evenwel perfect op zijn plaats binnen het David Sylvian-kader; het is dan ook niet vreemd dat de twee aan verdere collaboraties zijn het werken.
Voor de rest is het Sylvian, Sylvian en nog eens Sylvian wat de klok slaat. De nummers, allen afkomstig uit persoonlijk impro-sessies in zijn eigen studio, meanderen tussen nauwelijks doordringbare lagen ambient en glitchende elektronica, en als David zijn eigen stem ook nog eens verknipt hier en daar is de vervreemding compleet. Geen herkenbare refreinen, geen houvast. Wat echter rest is een verzameling stukken die Sylvian acuut weer aan de top van de avantgarde plaatsen. Geen makkelijke kost dus, maar minstens tien keer luisteren is vereist, en daarna is het loon naar werken. Blemish past met gemak naast Secrets of the Beehive.
http://www.kindamuzik.net/recensie/david-sylvian/blemish/3952/
Meer David Sylvian op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/david-sylvian
Deel dit artikel: