Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Platenlabel Cold Meat Industry staat in dark ambient en industrial (niet de Amerikaanse variant zoals Nine Inch Nails die speelt, maar de Europees-machinale vorm) kringen hoog aangeschreven. En terecht; al 152 releases lang diept het label uit diverse – vooral Noordelijke – krochten de betere dystopische muziek op. Dat er op Cold Meat Industry’s releases weinig licht doordringt behoeft dan ook geen betoog.
Tot eentonigheid leidt dat allerminst. Het labelspectrum is breed: van experimentele noise en ritualistische industrieel, tot neoklassieke soundscapes of donkere folk. Soms gefundeerd op een filosofisch traktaat; soms primitief rudimentair en daarmee auditief pijnlijk. Maar steeds erop uit om de duistere – subversieve – kant van onze psyche bloot te leggen.
Een missie die niet aan dovemansoren gericht blijkt, als we Johan Levin’s oeuvre horen. Onder de noemer Desiderii Marginis bestookt hij (inderdaad: solo) de wereld al meer dan tien jaar met een weefsel dat bestaat uit strengen onheilspellende dark ambient met zo nu en dan opdoemende machinale geluiden. De luisteraar wordt onwillekeurig in dat web naar binnen gezogen, om terecht te komen in een innerlijk universum vol tristesse. Een wereld waarin melancholie worstelt met angst, maar waar weemoed, verlangen en romantiek toch niet afwezig zijn.
Met dat laatste onderscheidt Desiderii Marginis zich van de naar adem snakkende beklemming van Atrium Carceri’s kerkerthematiek. Tegelijk toont That Which Is Tragic and Timeless zich een plaat die wat minder bombastisch neoklassiek is dan The Protagonist en die door het gebruik van de akoestische gitaar verwantschap toont met Ordo Rosarius Equilibrium en dan weer meer Raison D’Etre-achtig is. Kortom: muzikaal is Desiderii Marginis niet eenkennig, terwijl de constituerende elementen op deze vierde plaat zwierig tot één episch en bij vlagen sacraal geheel gesmeed worden, waar de eerdere albums nogal eens aanvoelden als los zand.
Op That Which Is Tragic and Timeless weerklinkt bovendien de echo van Mark Rothko’s adagium dat alle kunst zich vooral zou moeten bezighouden met zaken aangaande tragiek en tijdloosheid. In de handen van Desiderii Marginis mondt dat uit in desolate sferen die troost of een toevluchtsoord bieden, maar tegelijk een spiegel vormen voor tekortkomingen en beperkingen in de menselijke natuur; de zelfkant van de ziel.
De tragiek van feilbare menselijke natuur is van alle tijden; anno 2005 bereikt de dark ambient missie van Desiderii Marginis met That Which Is Tragic and Timeless zijn voorlopige hoogtepunt. Teruggeworpen op zichzelf rest de luisteraar weinig anders dan eenzame overgave en een geleide meditatie op deze ontdekkingsreis naar de donkere kanten van zijn psyche. Bent u in voor een enerverende tocht? Scheep dan in bij bootsman Levin.
http://www.kindamuzik.net/recensie/desiderii-marginis/that-which-is-tragic-and-timeless/11035/
Meer Desiderii Marginis op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/desiderii-marginis
Deel dit artikel: