Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In de literatuur heb je het over een speaking name als de naam van een personage iets zegt over het karakter van dat personage. Dat gaat, al dan niet bedoeld, keurig op voor Destruction Unit, een Amerikaans gezelschap met oud-lid van The Reatards. Op hun nieuwe plaat maken ze hun naam volledig waar en klinken ze als de muzikale equivalent van een sloopkogel.
Waar de band op het twee jaar geleden verschenen Deep Trip al behoorlijk om zich heen schopte met een soort van psychedelische noisepunk, trappen ze op Negative Feedback Resistor nog even harder door. De band klinkt nog vuiler en gemener omdat zowat elke vorm van toegankelijkheid uit de muziek is gehaald. Een leuke melodie of een lekkere hook zijn 'no go areas'. Wat je wel krijgt is een oorverdovend mengsel van hardcore punk, noise en psychedelica. Het is muziek die bedoeld lijkt te zijn als een fysieke aanslag.
Zomaar loze herrie is het natuurlijk niet wat de band uit Arizona maakt. Achter de razende gitaren, klepperende drums en grommende zang zit een slimme band, die je vooral in verwarring wil brengen. De vaak lang uitwaaierende nummers laten ze heel bewust afwijken van reguliere songstructuren en de band schept er een sardonisch plezier in om je halverwege een nummer op het verkeerde been te zetten.
Destruction Unit doet er alles aan om je te overdonderen en lijkt te willen zeggen dat muziek niet per se mooi hoeft te zijn om indruk te maken. Dat punt maken ze vrij duidelijk. Negative Feedback Resistor is bepaald geen makkie; het is muzikale agressietherapie.
http://www.kindamuzik.net/recensie/destruction-unit/negative-feedback-resistor/26216/
Meer Destruction Unit op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/destruction-unit
Deel dit artikel: