Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het vertrek van zanger Legion en drummer Emil Dragutinovic bleek voor de Zweedse blackmetallers van Marduk een geluk bij een ongeluk. Met de nieuwe bandleden werd ook nieuw artistiek elan binnengehaald en Marduk leverde met Rom 5:12 één van zijn betere albums af.
De muiters hadden dus wat te bewijzen. Ze hebben in ieder geval niet stilgezeten; na het uit 2007 stammende debuut Ninewinged Serpent is dit al het tweede Devian-album. Maar dat komt onder meer omdat Legion en Dragutinovic het gebrek aan visie waar Marduk in hun laatste periode bij die band onder leed hebben meegenomen.
Op alle punten lijkt de weg van de minste weerstand te zijn gekozen. Zo speelt Devian geen black metal, maar het soort melodieuze death metal dat momenteel de meest populaire stroming in de harde muziek is. Ze namen het album dan ook nog eens op met de populairste producer in het genre, Peter Tägtgren. God to the Illfated heeft dan ook precies hetzelfde saaie, perfecte klinische geluid als al die andere platen.
Daarmee is de enige mogelijkheid die Devian nog heeft om zich te onderscheiden het tonen van superieur songschrijverschap. Dat lukt niet. Alle bandleden kunnen spelen, maar geen enkele muzikant weet het onderscheid te maken. Tekenend is dat als er dan in het titelnummer eindelijk eens een echt goede hook opduikt, die gejat lijkt van het kinderliedje 'Twee Emmertjes Water Halen'.
Met zijn acht voor technische uitvoering en vier voor artistieke visie, lijkt God to the Illfated wel een product dat van de lopende band is komen rollen bij een Japanse autofabrikant: "Ja, het ontwerp is een beetje saai, maar hij gaat nooit stuk!" Voor een gebruiksvoorwerp als een auto is dat nog wel te verdedigen, voor de kunstvorm die metalmuziek is niet.
http://www.kindamuzik.net/recensie/devian/god-to-the-illfated/18027/
Meer Devian op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/devian
Deel dit artikel: