• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Digger & The Pussycats | D.I.Y.

Een goed excuus voor een nieuwe tour.
CD, Ptrash/Sonic Rendezvous

Tekst: Bart Breman

Publicatiedatum: 23 februari 2010

Digger & The Pussycats beroepen zich erop dat wat ze op plaat doen, ze live ook kunnen waarmaken. Dat is handig, want dankzij twee plaatjes met woeste garagepunk weet je vooraf al dat je iets leuks gaat meemaken als je ze op een podium ziet staan. Anderzijds is het ook een beperking die de twee Australiërs zichzelf opleggen. Tenslotte is het met slechts een trommel en een gitaar best lastig om iets van muzikale variatie aan te brengen in je plaatjes.

Toch is er wel iets van verandering te bespeuren op het derde album van Sam Agostino en Andy Moore. De Aussies leggen meer de nadruk op pure punk dan op de garagerock waar ze mee begonnen. Dat resulteert in zeer gedreven en enthousiaste muziek, maar ook in een album waarmee ze zichzelf een klein beetje te kort mee doen. D.I.Y. is buiten enkele fraaie uitschieters - het garagerockende 'Red Hair' en de komische afsluiter 'All My Friends Are Having Babies' - niet onderscheidend genoeg om echt op te vallen. Hoewel zeker niet slecht, is het te onderling inwisselbaar met andere 'we-hebben-alleen-maar-een-gitaar-en-een-drumstel' bandjes.

Maar uiteindelijk maakt het weinig uit of D.I.Y. heel goed is of juist niet. Wie Digger & The Pussycats ooit live heeft gezien weet dat het duo op een podium een klasse apart is. Waar je op plaat nog vraagtekens bij kunt zetten, staat live als een huis. D.I.Y. mogen Moore en Agostino dan ook gerust zien als goed excuus om nog meer zweterige zaaltjes te veroveren.

http://www.kindamuzik.net/recensie/digger-the-pussycats/d-i-y/19841/
Meer Digger & The Pussycats op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/digger-the-pussycats