Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Vorig jaar verscheen Guider, de prima tweede plaat van het uit Chicago afkomstige Disappears. De plaat bevat zes onstuimige, minimalistische nummers met verwijzingen naar postpunk, garage- en krautrock en met de kracht van de herhaling. De geest van The Fall waart meermaals rond op Guider, met name in de dreinende zang van Brian Case. Die eerder actief was in 90 Day Men en The Ponys, een combo dat aanstekelijke wavepopsongs met een garagetic afleverde.
Na het verschijnen van Guider voegde Steve Shelley zich bij de groep. In Sonic Youth viel toch niet zo veel te drummen, want die band staat sinds eind vorig jaar op non-actief. Hij lijkt op een goed moment achter de drumkit plaats te nemen, want de nieuwe Disappearsplaat Pre Language klinkt minder lofi, meer uitgewerkt en subtieler. En daarom geschikt om een iets groter publiek aan te spreken dan de harde garagekern.
Waar de voorganger een gruizige stomp in je gezicht vol Sturm und Drang was, is Pre Language een onderhuidse grotestadsplaat vol claustrofobische, seksueel geladen energie. Case sneert nog steeds als Mark E. Smith in een nuchtere bui. Maar zijn zangstem lijkt door de heldere productie ook als twee druppels water op de vitale vocalen van Ikara Colts Paul Resende. De negen nummers hebben, onder constante dreiging van gierend noise- en shoegazegitaargeluid, gevarieerde invalshoeken.
Zo neigt het broeierige 'Love Drug' naar funk en gaan ze in het titelnummer op zoek naar The Cure. Toch zijn op hun best wanneer ze onweerstaanbaar dreinen, zoals in prijsnummer 'Joa'. De gitaarsnaren staan er het strakst gespannen van de hele plaat, Case verliest zich heerlijk in etterende nowavezang. Het is de geschikte muziek voor een nachtelijke spookrit door de krochten van een metropool. In 'Replicate' benadert Disappears de dreigende schwung van Girls against Boys.
Op Pre Language ruimt Disappears, naast de bekende hypnose, plaats in voor melodie. Het levert een plaat op met alles wat rafelige gitaarmuziek zo mooi maakt, met name die uit begin jaren negentig. Live zal het vast ook een fijne oorwassing zijn.
http://www.kindamuzik.net/recensie/disappears/pre-language/22650/
Meer Disappears op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/disappears
Deel dit artikel: