Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
2004 had het jaar van de doorbraak voor grime moet worden en dat is eerlijk gezegd mislukt. Daar zijn verschillende redenen voor aan te wijzen. De scène van producers/rappers is in Londen zelf al lokaal, een subscène naast andere post-two-step-bewegingen. Het is een agressieve/duistere muziekvorm die weinig lol biedt voor het uitgaanspubliek (Kode 9 op deze compilatie aanwezig legde het ooit uit als “vechten voor subjectiviteit” in plaats van “een verlies van subjectiviteit” die elke dansmuziek sinds house nastreeft). Er zit weinig echt crossover-potentieel in, naar zowel de V.S. (dat al verzadigd is met hiphop) als Europa dat compleet op een andere trip zit (trance, Vet Geluid, minimale pophouse, kortom: plezier maken). En het langverwachte Wiley-album verdeelde de meningen zodat Dizzee in zijn eentje de kar moet trekken.
De tekenen zijn als je een beetje historisch besef bezit niet gunstig. Want de Grime-compilatie waarmee nerdacid-label Rephlex eerder dit jaar op de proppen kwam, gijzelde de genrenaam voor een instrumentale interpretatie die het potentieel bezit om meer te appelleren aan liefhebbers van techno maar ook de charme van de spraakwaterval opgeeft. Waar de eerste Grime-compilatie nog een nieuwe vorm van techstep aankondigde (duister, hard, humorloos: op zich al een teleurstellend voorspelbare zet en gezien de rampzalige gevolgen die het had voor jungle, ook een naïeve) lijkt Grime 2 een bizarre terugkeer van triphop aan te kondigen.
De drie producers (Kode 9, Loefah en Digital Mystikz) gooien het tempo flink omlaag waardoor een kraakheldere, doodsaaie muziek ontstaat waar de brommende bas af en toe nog enig plezier schenkt. ‘Bombay Squad’ van Loefah met zijn oosterse stemsample lijkt nog iets spannends en Blade Runner-achtigs aan te kondigen maar ook die track gaat nergens heen, alles klinkt naar verloop van tijd hetzelfde. En dat is een doodzonde want elke muziekvorm die uit speedgarage is gevormd heeft altijd al last gehad van monotonie. Er is alleen wel een verschil tussen fascinerende en saaie monotonie. Grime 2 is muziek voor een grijze wereld.
http://www.kindamuzik.net/recensie/diverse-artiesten/grime-2/8281/
Meer Diverse Artiesten op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/diverse-artiesten
Deel dit artikel: