• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Dix | Sayonara

Ontroerend eerbetoon aan overleden broer.
CD, Eigen beheer/Eigen beheer

Tekst: Machiel Coehorst

Publicatiedatum: 23 januari 2011

Uit tragiek kan iets moois ontstaan. Het is wrang en een gemeenplaats bovendien, maar na beluistering van Sayonara, het debuut van de Gelderse band Dix, kun je niet anders concluderen. 'Sayonara' is het Japanse woord voor 'vaarwel' en verwijst naar het thema van dit album: zanger-gitarist Erik van Oijen brengt een eerbetoon aan zijn drie jaar geleden overleden broer. En dat doet hij op indringende en ontroerende wijze.

Het muzikaal palet van Dix omvat onopgesmukte countrysoul, met sporadisch een pedal steel of mandoline. De doorleefde, donkerbruine stem van Van Oijen - die doet denken aan John Hiatt - behoeft ook weinig omlijsting, zo blijkt met name uit het schitterende slotakkoord 'All Gone Astray'. Tot die tijd komt er meer moois voorbij: het ingetogen titelnummer met daarin de schreeuw 'Sayonara' is prachtig, net als het subtiel rockende 'Slip Away'.

Soms is de toon - in elk geval muzikaal gezien - iets luchtiger, zoals in 'Wanda' en 'Damned'. Een songtitel als 'Cry Like My Mother' spreekt echter boekdelen: hier zingt iemand zijn verdriet de wereld in. In 'Buy Some Time' schetst Van Oijen de dapperheid van zijn schoonzus, die verder moet met drie kleine meisjes. Het mooist is, zoals gezegd, voor het laatst bewaard: slotnummer 'All Gone Astray', met alleen zang en gitaar, gaat door merg en been.

http://www.kindamuzik.net/recensie/dix/sayonara/21156/
Meer Dix op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dix