Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Met smart keek de mainstream uit naar Thank Me Later; het debuutalbum van nieuwkomer Drake. De voormalige tieneracteur van Canadese komaf speelde zich de afgelopen zomer met 'Best I Ever Had' uit het niets in de kijker bij een groot publiek. Een publiek dat al gauw behoorlijk verdeeld bleek over Drake; de ene helft hield van hem, de andere helft verguisde hem. Het zijn uitgerekend deze twee thema's - het plots vergaren van sterrenstatus en het hebben van haters - die op Drizzy's debuut de boventoon voeren.
Een aanzienlijk deel van de dromerige beats waarover wordt gerapt is tot zijn essentie teruggebracht en laat zodoende ruimte voor Drake's beklag over zijn faam en de afgunst die daarmee gepaard gaat. Tegenstrijdig genoeg wordt diezelfde bekendheid en het daaruit voortvloeiende economische gewin op hetzelfde album uitbundig gevierd. Hoewel beide perspectieven op het beroemd zijn vermakelijke tracks opleveren, resulteert Drake's haat-liefdeverhouding met zijn sterrenstatus helaas wel in een ietwat tegenstrijdig verhaal.
Op Thank Me Later hoort de luisteraar Drake tevens veel zingen. Hoewel de refreintjes vaak behoorlijk pakkend zijn doet zijn kunstmatige en nasale stemgeluid wel wat neerslachtig en zeikerig aan. Doordat de meer opzwepende nummers ontbreken (op 'Over' na) blijft het energiepeil van het album opvallend laag. Dit maakt dat Drizzy's debuutalbum de luisteraar achterlaat met een weemoedige en aanstellerige nasmaak. Toegegeven: Drake's kwetsbare opstelling jegens de luisteraar verdient een pluim, maar nu de zakdoek met Thank Me Later is volgesnoten, treffen we voor de volgende keer graag een opgewekte Drake.
http://www.kindamuzik.net/recensie/drake/thank-me-later/20358/
Meer Drake op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/drake
Deel dit artikel: