Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Toen Adam Green en Kimya Dawson nog samen als Moldy Peaches verschenen, het beste uit elkaar haalden en te boek stonden als de aanvoerders van de antifolk, hadden ze veel antifolkies in hun gevolg. Dufus was er één van. Maar zo snel als die groep was gekomen, viel deze ook weer uiteen en alle kopstukken gingen zich concentreren op andere muziekstromingen. Ook daar was Dufus er één van. Dufus is op het experiment gedoken en door de jaren heen van een eenmansformatie in zwerverachtige gewaden rondom Seth Faergolzia uitgegroeid tot een heuse band.
Samen met die band verwerkt Faergolzia al vele jaren op de reeds verschenen platen de invloeden en gekte van Zappa en Beefheart. Zo ook op In Monstrous Attitude. Ook nu weer krijgt Dufus het voor elkaar om zowel tegen de borst te stuiten, als te verrassen met een 'liedje'. Muzikaal gezien zijn de nummers opgebouwd uit onuitgewerkte ideeën, die schots en scheef op elkaar staan. Dat kan soms heel mooi zijn, maar bij de nummers op In Monstrous Attitude, krijgen ze niet de vorm die ze zouden kunnen krijgen, al zijn de ideeën best interessant.
Dufus verslikt zich meerdere malen in de eigen gekte en daar waar de band vroeger nog wel eens kon charmeren met een boeiende song of een koddige tekst, blijven Faergolzia en de zijnen op de nieuwste plaat alleen maar in pogingen steken. Het meest interessante aan In Monstrous Attitude is de hoes waarin de plaat is verpakt: een stripverhaal van antifolkvriend Jeff Lewis. Hoe mooi die hoes ook is, het is geen compliment voor dat wat Dufus tegenwoordig brengt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/dufus/in-monstrous-attitude/18687/
Meer Dufus op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dufus
Deel dit artikel: