Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Geen idee wat je het vreemde muzikale mengsel op Tio Bitar zou moeten noemen. Is het rock? Is het pop? Is het psychedelica? Is het prog?
De knalharde, met aan Blue Cheer en Black Sabbath verwante gitaarmuren, zou de eerste ingeving gelijk geven. De blije zanglijnen zouden het tweede kunnen doen vermoeden. De algemene teneur van teruggrijpen naar de seventies het derde. En de toefjes folk, jazz en wereldmuziek brengen de progbalans weer wat in evenwicht.
Het minste dat je kan zeggen is dat Gustav Ejstes een man is die van vele muziekjes houdt. Dat wil zeggen: zolang ze maar in die typische jaren zeventigproductie gehuld zijn (weggemoffelde bas, boordkartonnen drums, luchtige refreinen, lekker uithalen met de elektrische gitaar).
Die zorgt ook regelmatig voor kosmische, bijna ambient stukjes waarin orgel de hoofdrol op zich neemt en waarbij het lekker wegdromen is. Met mistige en mystieke oogopslag blikt Dungen de wereld rond.
Is Tio Bitar daarom een plaat die in het verleden is blijven hangen? Nee, want de blijheid en die zovele van de platen van toen kenmerkte is hier toch niet helemaal terug te vinden.
Ondanks de schijnbaar poppy refreinen is hier toch vaak nervositeit en onderhuidse spanning terug te horen, maar nooit krijgt een bepaalde sfeer heel het nummer lang de overhand.
Maar moet je dan kiezen? Nee hoor. Dungen eet lekker van beide walletjes. Aanschuiven en mee-eten dan maar. Smakelijk is het zeker.
http://www.kindamuzik.net/recensie/dungen/tio-bitar/15723/
Meer Dungen op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dungen
Deel dit artikel: