Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Op zoek naar de band die doet wat Adult in haar beste moment belooft? Zoek niet langer, hier is Electronicat. Nee, deze zin staat niet in de bio van Fransman Fred Bigot, de man die als Electronicat al een handjevol 12-inches en een rammelende debuutplaat vol stuiterende punk-electro maakte. En eerlijk gezegd is 21st Century Toy niet de plaat die Adult eigenlijk had moeten maken. Electronicat is rauwer, overstuurder, avant-gardistischer. Electronicat had uit New York kunnen komen. Uit het New York van eind jaren zeventig, of het New York van 2003.
Maar nee, Electronicat is Fred Bigot uit Parijs. Een man en zijn elektronica. Je ziet de poster al voor je. Fred Bigot, volledig gehuld in een zwart Prada pak. Op de plek waar normaal de knopen zitten, glinsteren bloedrode sterren, op zijn hoofd draagt hij een zwarte baret. Met rode ster. Zijn zwarte boots glinsteren in het licht van het rode neon. In zijn linkerhand houdt hij een oude Korg de lucht in. De vuist van de andere wijst gebald naar rechtsonder. Electronicat is muziek voor de catwalk. Ronkende maar dansbare electro met een rock feel.
'I don't care what Newyorkers say' zingt hij in 'Frisco Bay', overigens nadat hij hetzelfde heeft gezongen over Parijzenaren. De country-electro van dat nummer onderstreept meteen Bigot's ambitie: tot twaalf maal toe gooit hij rock, country, electro, psychedelica, wave en gekte in een blender en drukt op start. Om zijn reis te eindigen met een Franstalige – 'Amour Salé' – versie van Soft Cell's klassieker 'Tainted Love' waarbij de synthbassen pijn aan je oren doen. Wat anderen van zijn muziek vinden zal hem een rotzorg zijn. Suicide leeft tegenwoordig dus in Parijs. Zegt het voort.
http://www.kindamuzik.net/recensie/electronicat/21st-century-toy/3400/
Meer Electronicat op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/electronicat
Deel dit artikel: