http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Electronicat | Voodoo Man

Van-de-hak-op-de-tak-electrorock overtuigt allerminst
CD, Disko B/Disko B

Tekst: Paul Claasen

Publicatiedatum: 23 maart 2005

Fred Bigot levert als Electronicat zijn tweede album voor Disko B af. Het muzikale idioom van de uit Parijs afkomstige en in Berlijn wonende Bigot ligt ergens tussen rock en electronica. Op Voodoo Man word je heen en weer geslingerd tussen diverse ritmes, melodieën en stijlen. Die aanpak zorgt soms voor aardige momenten, maar laat uiteindelijk een rommelige en onbevredigende indruk achter.

De eerste seconden van het album doen vermoeden dat je in plaats van de single ‘Dans le Bois’ weer eens Primal Screams Screamadelica uit de kast hebt gehaald. De daarna toegevoegde monotone drumcomputerbeat en het enigszins lachwekkende Engels van Bigot (met zwaar Frans accent) nemen die veronderstelling snel weg.

Het punkachtige ‘Non’ doet je daarna even de oren spitsen, maar met het dreinerige ‘Flesh + Accessories’ verdwijnen tempo en belangstelling weer. Het typeert het grote probleem van de plaat: zo nu en dan pakkende intro’s en deuntjes zijn meestal van korte duur en weten zelden een nummer lang te boeien. Bovendien maakt de van-de-hak-op-de-tak-formule van Voodoo Man niet alleen een erg wisselvallig, maar ook onsamenhangend geheel. Electronicat overtuigt allerminst.