Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Om de kleinste scheet heb je met steun van NME of Kerrang tegenwoordig een fikse hype aan je kont hangen. Zo kort of hapsnap in de vaart der volkeren opgestuwd, is het palmares van Enter Shikari niet.
De vier uit St. Albans, Engeland spelen in hun prille bestaan honderden shows en vergaren met hun ijzersterke livereputatie genoeg fansteun om – na The Darkness – als tweede ongetekende band het prestigieuze Astoria in Londen uit te verkopen.
Voordat je nu uit je streepjesshirtje barst, omdat je een hoekige DIY-hype dreigt te missen, of spontaan van schrik je hippe kuiflok de verkeerde kant op ziet schieten. Wees gerust. Enter Shikari is meer voer voor het headbangende Fields of Rock dan het trendy London Calling. Daar zou het meteen de hardste band ooit zijn.
Zo extreem indrukwekkend als Enter Shikari op het podium tekeer gaat (Eurosonic en de Nederlandse clubs trillen nog na), zo wild slaat de band op zijn eerste album om zich heen. Take to the Skies staat bomvol intense, gespierde posthardcore en metal. De donderende drums, screomozang, powerchords en vernietigende noise-erupties gaan bovendien vergezeld van zenuwachtig pingelende trance-synthesizermelodie.
Leuk hoor: verschillende genres versmelten, maar is Enter Shikari daarmee de gedoodverfde harde variant op new ravelievelingen als Klaxons? Droom verder.
Op het debuut laat Enter Shikari zich daarvoor teveel kennen als een derderangs System of a Down (en soms zelfs Europe) dat hard over de stereo klinkt, terwijl op steenworp afstand Tiesto (of erger: Scooter) verveeld een plichtmatige set weggeeft. Slechts één in positieve zin memorabel nummer is ver te zoeken.
Take to the Skies excelleert namelijk slechts in het met de haren bij elkaar slepen van de meest tenenkrommende clichés uit metal, emorock en trance. Exit Shikari dus? Allesbehalve, want met dit afgeraffeld klinkende album doet deze fantastische liveband zichzelf schromelijk tekort. Op naar de zalen dus om deze snaarstrakke noisetrancemetalmachine op volle kracht over je heen te laten walsen.
Thuis ben je beter af als je Faithless en Fear Factory tegelijk draait, of beter: Pitchshifter. Die goede plaat komt nog wel eens, of niet als deze band net als het ook ooit zo enorm beloftevol gelanceerde Test Icicles implodeert en zijn hoogtepunt al in Astoria gevierd heeft. Ga het wel degelijk overdonderende Enter Shikari vooral live zien, maar vergeet deze ontnuchterend middelmatige plaat vol Breezer-Ibiza-meets-cliché-emo heel, heel snel.
http://www.kindamuzik.net/recensie/enter-shikari/take-to-the-skies/15095/
Meer Enter Shikari op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/enter-shikari
Deel dit artikel: