Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Zwart. Het is geen kleur. Het is feitelijk niets anders dan het ontbreken van licht. Het is niet voor niets dat zwart niet vaak geassocieerd wordt met lichtheid. Toch is het album dat Eva van Pelt noemt naar die duisternis meer dan alleen dat. Veel meer. Met haar cross-over tussen theater en pop overbrugt ze meer. Zo kruist ze lichtvoetigheid en duisternis met elkaar. Maar ook haar stoere en kwetsbare kant.
Schijnbaar tegenstrijdig, maar misschien wel beter verenigbaar dan gedacht. Van Pelt is een observator. Ze prikt en prikkelt. Geeft zichzelf subtiel bloot, maar laat ook genoeg te gissen over. Een beetje zoals op de fraai geschilderde hoes: met een verschrikte en verontrustende blik tuurt ze je in de ogen, vanuit een kleurrijk decor. Maar niet bang om op haar muil te gaan. "Wie niet hard wil vallen houdt zichzelf zo klein", is het devies in 'Suiker'. Bedachtzaam op zijn tijd, bijdehand tussen vele regels door.
De teksten van de Bossche zijn rijk en sterk. En veelal ook dwingend. Vanuit de subtiliteit weet ze je beetje bij beetje daarnaar te manoeuvreren. Naar de hoek waar ze je hebben wil. Je wordt actief aan het luisteren gezet. Het neigt wel enigszins naar wat Roosbeef doet: ook een tikje rebels kietelen met de Nederlandse taal als haar wapen. Van Pelt is taalkundig gedurfd en muzikaal sterk en afwisselend. Tel daarbij een gezonde dosis theatrale brutaliteit op en je weet dat we hier met een beloftevolle, eigenwijze, omdenkende jongedame te maken hebben. Vele malen kleurrijker dan de titel je wijs poogt te maken.
http://www.kindamuzik.net/recensie/eva-van-pelt/zwart/26625/
Meer Eva van Pelt op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/eva-van-pelt
Deel dit artikel: