Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De eerste tekstregels die op Helplessness Blues te horen zijn, zijn die van vertwijfeling. In 'Montezuma' realiseert Robin Pecknold zich ineens hoe oud hij eigenlijk is en kijkt hij met weemoed terug op de jaren van onbezorgdheid die achter hem liggen. Ook in de titelsong is vertwijfeling en weemoed hoorbaar. Is het een nieuw thema in de popmuziek? Na teen angst nu ook twenty angst? Het album is daarmee een stuk persoonlijker dan de veelbejubelde en commercieel zo succesvolle voorganger.
Als een band opent met zulke tekstregels is het bijna een statement; alsof men meteen duidelijk wil maken dat dit een ander album is. Schijn bedriegt echter. De verschillen op dit tweede album met Fleet Foxes zijn subtiel. Muzikaal lijken net even wat meer oosterse invloeden hoorbaar, zoals in 'Bedouin Dress' en 'Sim Sala Bim' en in 'The Plains/Bitter Dancer' en het instrumentale 'The Cascades' komen de Britse folkinvloeden en psychedelica wat nadrukkelijker naar voren. Ook het instrumentarium is rijker geworden, met Tibetaanse klankschalen en blazers. Verder is op Helplessness Blues iets minder samenzang te horen, maar het album is in grote lijnen een blauwdruk van Fleet Foxes.
Het duurt wel een aantal draaibeurten voordat de individuele songs een eigen karakter krijgen. Maar dan blijken er subtiele verschillen te zijn; wie terugverlangt naar de Fleet Foxes van het debuut kan nog altijd blij worden van 'Battery Kinzie' en het prachtige walsje 'Lorelai', allebei nummers die hevig knipogen naar 'White Winter Hymnal'. 'Sim Sala Bim' is een iets psychedelischer broertje van 'Sun It Rises' en 'Grown Ocean' speelt qua songstructuur leentjebuur bij 'Ragged Wood'.
Waar de groep een nieuwe weg inslaat is in het acht minuten durende 'The Shrine/An Argument', dat van psychedelische folk via progrock naar freejazz zwalkt. En hoewel de experimenteerdrift bewonderenswaardig is, zijn het vooral die jazzy blazers die nogal uit de toon vallen in het geheel. Alsof de muzikale ambities toch nog even met de groep op de loop zijn gegaan.
Voor de rest doet Fleet Foxes op Helplessness Blues waar het goed in is. Waarom zou je dan opzichtig nieuwe muzikale wegen inslaan?
http://www.kindamuzik.net/recensie/fleet-foxes/helplessness-blues/21536/
Meer Fleet Foxes op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/fleet-foxes
Deel dit artikel: