Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Opgericht in 1998 en inmiddels zes cd's uitgebracht, waaronder één live-exemplaar. Redelijk productief groepje dus, dat Freedom Call. Met hun debuut ging het meteen al goed: vijfentwintigduizend verkochte exemplaren, waarvan het merendeel in Duitsland over de toonbank ging. Dat is niet zo vreemd als je bedenkt dat Freedom Call typisch Duitse powermetal maakt in de stijl van Blind Guardian.
Eerlijk gezegd doen ze dat helemaal niet gek, al valt het niet mee om het langer dan een halfuur met die meezingmetal vol te houden. Dat is een manco waar de laatste cd van Freedom Call, The Circle of Life, ook last van had; het zijn best puike nummers maar na een halfuur verlang je toch even naar wat anders.
De cd begint met een lekker vet gitaarrifje in het nummer 'Mother Earth'. Opgevuld met wat keyboards op de achtergrond klinkt dat best mooi. Het refrein laat echter te wensen over. Meteen springen de beperkingen van zanger Chris Bay in het oog; die man kan uitstekend zingen maar zodra hij de hoogte in moet, redt hij het niet. Best jammer. Deze cd is geproduceerd door Sascha Paeth (Rhapsody, Angra) en dat is zeker niet de slechtste producer. Het is me dan ook een raadsel waarom deze man de zanger niet af en toe teruggefloten heeft.
Met het nummer 'Carry On' staat er een meebruller van de bovenste plank op de cd. Ongetwijfeld zal dat nummer het goed doen bij liveoptredens. 'Hunting High and Low' is geen cover van Stratovarius, hoewel dat nummer zeker niet zou misstaan op een cd van die groep. Ook hier riedelen de keyboards vrolijk op de achtergrond mee en eigenlijk is dat kenmerkend voor alle nummers. Het geeft de muziek net dat beetje meer, waardoor het boven de middenmoot uitsteekt.
In het nummer 'Starlight' krijgen de keyboards een prominentere rol. Het begin van dat nummer neigt naar een 'Final Countdown'-intro. Brrrr. Dat gaat nog net goed. Over begin gesproken: 'Kings and Queens' begint met een gitaarriff die regelrecht gekopieerd lijkt te zijn van 'Bark at the Moon' van Ozzy Osbourne. Dat zal ongetwijfeld niet met opzet zijn gedaan, maar de overeenkomst ligt er zó dik bovenop dat het een wonder is dat niemand dat al in de studio opgemerkt heeft.
Al met al heeft Freedom Call met The Circle of Life een prima plaat afgeleverd. Hoewel het niet meevalt om hem aan één stuk door uit te luisteren kan ik 'm voor elke powermetalliefhebber zeker aanbevelen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/freedom-call/the-circle-of-life/9014/
Meer Freedom Call op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/freedom-call
Deel dit artikel: