Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Nick Talbot past eigenlijk wel bij elektronicalabel Warp. Niet zozeer omwille van zijn muziek, als wel de houding, de mindset, zoals ze dat in het Engels zeggen.
Net zoals zijn elektronische Warpbroeders die hun elektronica net ietsje tegendraadser dan hun meeste collega's op plaat zetten, reist Gravenhurst door meer dan één stijl alleen. Zijn muziek is te classificeren als folk, als postrock, als indie en op dit nieuwe album waagt hij zich zelfs aan de heroplevende krautrock.
Ondanks dat de eenzame echo van Nick Drake onmiskenbaar in Talbots stem doorklinkt, hoef je maar naar het tien minuten durende postrock-epos ‘Songs from under the Arches’, met een grande finale à la Mogwai, te luisteren om te begrijpen dat Gravenhurst meer in zijn mars heeft. Ook ‘The Velvet Cell Surprise’ is verrassend; het is duidelijk dat Neu!’s ‘Hallogallo’ meer mensen inspireert dan alleen Stereolab. De desolaatheid tijdens ‘Down River’ doet onvermijdelijk denken aan Mark Hollis, aan Talk Talk. Diezelfde sereniteit, diezelfde echo die met net zoveel impact van de gitaarsnaren afrolt.
Gravenhurst verbreedt op deze wijze succesvol zijn muzikale palet op Fires in Distant Buildings, een album dat op meerdere fronten intrigeert en zich langzaam aan je openbaart.
http://www.kindamuzik.net/recensie/gravenhurst/fires-in-distant-buildings/10783/
Meer Gravenhurst op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/gravenhurst
Deel dit artikel: