Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De band Norrsken kwam niet verder dan een aantal demo's, maar stond wel aan de basis van twee van de betere hardrockacts van dit moment: gitarist Magnus Pelander vormde Witchcraft, terwijl zanger/gitarist Joakim Nilsson en bassist Rikard Edlund Graveyard oprichtten. Hoewel beide bands duidelijk teruggrijpen op de muziek uit het begin van de jaren zeventig, zijn er duidelijk verschillen. Witchcraft kent veel folk- en progrockinvloeden, terwijl Graveyard op het debuut in 2007 een veel onstuimigere sound liet horen met juist veel soul en blues erin verwerkt.
Dat goed ontvangen debuut leidde tot een transfer naar 's werelds grootste metallabel, Nuclear Blast. Dat is niet de fase in de carrière van een band waarin het logisch is om de artistieke koers om te gooien. Eerst maar eens de fanbase verder uitbouwen. Dus gaat het tweede album Hisingen Blues verder waar het debuut ophield: eer betonen aan acts als Led Zeppelin, Deep Purple, Jimi Hendrix, The Rolling Stones, Janis Joplin en The Thirteenth Floor Elevators.
Dat is zeker geen straf. Graveyard toont opnieuw aan veel songschrijftalent in huis te hebben. De band knalt er net zo gemakkelijk felle rockers als openingstrack 'Don't Fit to Live Here' en de titeltrack uit als meer soulvol werk als 'No Good, Mr. Holden' en 'Uncomfortably Numb'. Verrassend is het door Ennio Morricone geïnspireerde 'Longing', met als enige vocale bijdrage gefluit. Klassiek staat de grote knaller achteraan: het epische 'The Siren' maakt optimaal gebruik van de krachtige klassieke bluesrockstrot van Nilsson; je gelooft hem meteen als hij schreeuwt "Tonight a demon came into my head."
Het grootste risico dat Graveyard heeft genomen zit hem in de productie. De plaat is zo te horen erg hard analoog opgenomen, wat een schelle, overstuurde sound met veel nadruk op de drums geeft die wel wat lijkt op die van Deep Purple's In Rock. Hisingen Blues is dus niet bepaald een warm bad van fuzzy buizenversterkersnostalgie dat over de luisteraar uitgestort wordt. In het begin schrikt die productie af, maar uiteindelijk is het de scherpte van zowel de songs als het geluid die Graveyard onderscheidt van de concurrentie.
http://www.kindamuzik.net/recensie/graveyard/hisingen-blues/21391/
Meer Graveyard op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/graveyard
Deel dit artikel: