Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Bij Hate laten ze er zelfs met hun naam geen gras over groeien, zoals ze dat ook niet doen met de nogal ongezellige hoes van alweer hun achtste plaat. De donkere death metal van de groep klinkt razend en pikzwart en ramt zo'n vijftig minuten onvermoeid door. Originaliteit staat duidelijk niet boven aan de prioriteitenlijst, noch heeft de band iets aanwijsbaar aparts, maar als dat een achttal lugubere nekbrekers oplevert, is er weinig reden tot klagen. "Geen gezeur, gewoon klappen", zei rapper Sticks op het nummer 'Hamvraag'. Een principe dat in meer genres werkt, zo laat Hate nog maar eens horen.
Na een nogal nutteloos intro, dat rustig begint en langzaam in spanning opbouwt – ook weinig origineel – wordt het gaspedaal direct volledig ingeduwd, om slechts sporadisch losgelaten te worden voor het verplichte rustpuntje. De drummer klopt er soms met een raketsnelheid op los en de gitaarriffs zijn gewoon erg lekker, terwijl af en toe een venijnige solo de revue passeert. Opvallend sterk zijn de vocalen. Niet zozeer omdat de grunt van Adam Buszko zo ongekend overtuigend of emotioneel is, maar voornamelijk omdat de 'zanglijnen', als je het zo mag noemen, de onmiskenbare flow van de muziek nog eens versterken. Eindresultaat: zo'n vijftig minuten aan goed in elkaar zittend, zwartgallig beukwerk dat het je niet lastig maakt om je even flink te laten gaan.
Toch maakt dit alles de muziek ook vrij inwisselbaar. Zeker aangezien op Erebos (2010), het vorige album van de Polen, in hoofdlijnen hetzelfde gebeurde, maar dan net een tikkeltje beter. Solarflesh is derhalve ook bepaald geen niet te missen klassieker, maar 'gewoon' een plaat met een lekkere pot razende en duistere metal van een prima kwaliteit.
http://www.kindamuzik.net/recensie/hate/solarflesh/23728/
Meer Hate op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/hate
Deel dit artikel: