Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Offshore Funk is een plaat die eind vorig jaar enigszins onder de collectieve radars is verdwenen. En eigenlijk is dat niet zo verrassend. Niet omdat de kwaliteit van de muziek ondermaats is, maar meer omdat Heiko Laux zo'n producer is wiens naam zich altijd ergens aan de rand van je bewustzijn beweegt zonder echt naar de voorgrond te treden (ik moet bijvoorbeeld bekennen dat ik hem moeiteloos door de war haal met Håkan Lidbo). Zonder al te veel vooronderstellingen laat je je makkelijker verrassen, want Offshore Funk is een verleidelijke collectie techno.
De bakens mogen bekend zijn, dit is muziek die beweegt tussen Paperclip People en Underground Resistance, maar Laux weet een persoonlijke signatuur aan de muziek te geven, die niet zozeer is te herleiden tot karakteristieke ritmes of geluiden als een bepaalde sfeer waarin de muziek zich bevindt, een bepaalde warmte/diepte/intimiteit die voelt als de lange schaduwen aan het einde van de zomerdag. Soms wil Laux nog even met de botte bijl beuken ('Offshore Jazz'), het overgrote deel van Offshore Funk is echter subtiele droomtechno zonder dat het ergens klinisch of te bewust smaakvol wordt.
'Santa Maria' herinnert ons aan het feit dat de beste techno de realiteit in zijn geheel in beweging zet, een complex van in en uit elkaar bewegende ritmes. Tracks als 'Best of Both Worlds' en 'Palm Cove' met hun zwierige, warme melodieën roepen prettige herinneringen op aan de legendarische The Deepest Shade of Techno compilatie uit 1996. Laux houdt in tegenstelling tot veel van zijn vakbroeders de lengte van tracks redelijk kort zodat de verveling nooit een kans krijgt. Alleen het afsluitende 'Dimuendo' lijkt met zijn tien minuten te lang, totdat de vrolijk minimale swing plotseling verwaait in een fraai atmosferisch stuk waarmee het album langzaam wegsterft.
Op Offshore Funk weet Laux een lastige balans te vinden, waar losse tracks kunnen functioneren op de dansvloer maar ook als verzameling een afgeronde luisterervaring vormen. Het cliché wil dat dansalbums dit zelden weten te bewerkstelligen, de realiteit is dat weinig albums tegenwoordig aan gefragmenteerd luisteren weten te ontsnappen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/heiko-laux/offshore-funk/5208/
Meer Heiko Laux op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/heiko-laux
Deel dit artikel: