Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Als er ergens een afspeellijst met de allerbeste feelgoodnummers van 2014 bestaat, dan hoort 'Saturday's Song' van Hiss Golden Messenger er op. Verwacht overigens geen platte vrolijkheid met een hoog Sesamstraat-gehalte. Nee, wat we krijgen is de vulkanische ontlading na een zware werkweek: één avondje per week whisky drinken en een beetje gek doen. Bijzonder dus dat er in dit genre van treurwilgjes en sombermannen ook de nodige blijdschap is te bespeuren.
Even voelen we ons weer een jaartje of zestien, alsof we op zaterdagavond voor de badkamerspiegel staan en een klodder gel door onze haren strijken. 'Saturday's Song', het tweede en beste nummer op het album Lateness of Dancers, doet voor iets meer dan vier minuten je zorgen vergeten. "When Saturday comes, I'm gonna rock my soul", zingt M.C. Taylor. En zo is het maar net.
En hoe zit het met de resterende tracks op het vierde album van de singer-songwriter uit North Carolina? Ergens is het wel verdomd jammer dat de luchtige blanke countrysoul van de prachtige, maar toch ook wisselvallige voorgangers is ingeruild voor een meer commercieel hipsterpopgeluid, zoals ook bij actuele bandjes als bijvoorbeeld First Aid Kit en Strand of Oaks het geval is.
Het zal ongetwijfeld iets met de huidige tijd te maken hebben, zoals de productie in de jaren tachtig ook sporen achterliet. Na een paar luisterbeurten begint de frisheid ook hier gedateerd aan te doen, een beetje als een goedkoop deodorantmerk. Nu zijn er ook wel spaarzame momenten dat hij probeert om met minimale apparatuur - zoals mondharmonica of piano - als een jeugdige Bob Dylan probeert te klinken, maar dan lijkt hij toch eerder zoekende dan overtuigend.
Een plaat met maar één hoogtepunt is wellicht wat magertjes. Als er nog singles verschenen, dan zouden we je aanraden 'Saturday's Song' op single aan te schaffen. Nu zijn we toch geneigd om te denken dat dit nieuwe album van Hiss Golden Messenger niet minder wisselvallig is dan de vorige cd's. Was het maar weekend.