Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In tegenstelling tot gevestigde doom-drone acts als Sunn O))), Lustmord en Earth die voor het zwartste zwart gaan, wentelt Hjarnidaudi zich in een fel witte waas waar de stekelige drones als doornen doorheen prikken. Lijf en hersenen achter dit mysterieuze monster: Vidar Ermesjo. Ooit actief als Hlidolf, een duistere ambientvariant van de Noorse blackmetal-school, niet ver van Burzum.
Met Hjarnidaudi lijkt hij de duisternis van het zwarte gat ingeruild te hebben voor de stralen van de felste ster in het heelal. Drie nummers, natuurlijk getiteld ‘Pain’, ‘Noise’ en ‘March’ slepen je aan je tepels langs het felle riff-licht. Daarbij wordt nauwelijks tijd verkwist. Schelle riffs die als teer langs je trommelvlies stromen. Een explosie van drums, een slowmotion mega-riff direct erachteraan en dat keer op keer herhaald. Totdat er op een bepaald moment een aantal riffs samenkomen om een hels riff-orkest te vormen, vooral halverwege ‘March’ brengt dat een mooi schok-effect teweeg als het album langzaam eindigt in een smurrie van vervormde feedback, zoals het hoort. Zonder de drums lijkt dit riffgeweld nog het meest op Alvin Luciers minimalistisch meesterwerk, Music On a Long Thin Wire, maar dan duizend maal versterkt. Intens en enorm krachtig. Alleen voor de echte, echte doom-fanaticus.
http://www.kindamuzik.net/recensie/hjarnidaudi/pain-noise-march/11966/
Meer Hjarnidaudi op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/hjarnidaudi
Deel dit artikel: