Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Voor zangeres Nienke Lohuis van inlakech moet 2014 een droomjaar zijn geweest. Niet alleen toerde ze met de band door Nederland ter ondersteuning van de film De Nieuwe Wildernis, ze werd ook nog eens als aanstormend talent genomineerd voor twee belangrijke stimuleringsprijzen. Zowel de Jacques de Leeuwprijs (een prijs van de Fontys Hogeschool voor de Kunsten) als de Entreeprijs van Theaterfestival Boulevard hengelde ze binnen. Dat schept verwachtingen. Om dit te onderstrepen ligt er nu de eerste ep, Elephants getiteld.
Inlakech maakt dromerige folkpop. Rustig, ingetogen, zachtmoedig en met een weloverwogen opbouw van de songstructuren. De lieflijk ogende Lohuis wordt bij het vertolken van haar korte geschiedenissen geholpen door een stoer kwartet mannelijke muzikanten. Ze stonden al op Theaterfestival Boulevard en hun boodschap is het mogen en durven tonen van kwetsbaarheid. Niet voor niets is deze bandnaam gekozen, want in de taal van de Maya's betekent het 'ik ben een andere jij'. Het is - gezien dit bijna spirituele karakter - geen wonder dat de zes liedjes op Elephants bepaald niet als olifanten door een porseleinkast denderen. Ze trippelen eerder op kousenvoetjes. Behoedzaam, lichtvoetig en uiterst fragiel. Het water wordt voorzichtig en harmonieus aan het rimpelen gebracht.
Het zijn op deze ep fijne nummers als 'Another Morning' en 'The Clock' die nog iets van extra deining veroorzaken. Bij de overige vier weloverwogen teder kabbelende nummers kun je bijna een speld horen vallen. Het is rustgevend, het is bedachtzaam. Dit debuut mag er wezen. Hoewel er soms best wat scheutiger met de pepermolen van uithalen en gitaarsolo's gestrooid mag worden, bewijst inlakech het al meermalen herkende aanstormende talent.
http://www.kindamuzik.net/recensie/inlakech/elephants/25738/
Meer Inlakech op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/inlakech
Deel dit artikel: