Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Jean Beauvoir is een man die de erfenis van de jaren 1980 niet achter zich heeft weten te laten. In die tijd bracht hij zijn eerste drie solo-albums uit, die goed waren voor grote oplages en nam één van zijn nummers een belangrijke plaats in op de soundtrack van Cobra, een film van Sylvester Stallone. Aan succes ontbrak het de extravagante multi-instrumentalist schijnbaar dus niet, ook niet toen hij liedjes schreef en producties deed voor Kiss, The Ramones en, later, N’Sync. Een indicatie van ’s mans voorliefde voor hardrock en pop.
In de volgende decennia hield Beauvoir, wiens stem een grote overeenkomst heeft met die van Lenny Kravitz, zich bezig met zijn hardrockband Crown Of Thorns, om in 2004 weer bij zichzelf uit te komen met het solo-project Chameleon. De titel suggereert een veelzijdige persoonlijkheid, maar de werkelijkheid brengt tamelijk eenzijdige lite hardrock, zoals die in de jaren ’80 ontstond en ook wel onder de noemer arena-rock thuis gebracht kan worden. Verderop in het album overheerst de onversneden pop, echter zonder dat de gedateerde sound wordt losgelaten.
Het is niet van deze tijd wat Beauvoir hier brengt, hoe hecht doortimmerd en uitputtend geproduceerd het geheel ook is. Vakkundig: een toepasselijke dooddoener in dit opzicht. De man, die enkele jaren een imago-verandering onderging door zijn gekleurde hanekam te verruilen voor een gladgeschoren hoofd, loopt met zijn muziek achter de feiten aan. Deze van ironie gespeende rockpop zal zelfs een mainstream publiek niet kunnen grijpen vanwege zijn anachronistische karakter. Tenzij er zich ernstige verschuivingen voordoen in het muzikale landschap.
http://www.kindamuzik.net/recensie/jean-beauvoir/chameleon/7338/
Meer Jean Beauvoir op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jean-beauvoir
Deel dit artikel: