Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Als je negen jaar niets van je laat horen in de elektronische dansmuziek, kijk dan niet gek op als blijkt dat de buurt waarin je eens de held was volkomen veranderd is. Want wie was die Jega ook alweer?
Toch is Jega geen kleine jongen in IDM-land, vorige eeuw. Dylan Nathan, zoals hij voor de postbode heet, is een van de eerste artiesten die in 1989 een album uitbrengt op Mike Paradinas' platenlabel Planet Mu. Spectrum heette die goed ontvangen plaat. Ook maakt Jega deel uit van Skam, een label uit Manchester dat voor Aphexadepten nog altijd synoniem staat voor kraamkamer van experimentele elektronische dansmuziek en waarover in trainspotterskringen heel opgewonden wordt gedaan.
Jega's derde album, Variance, zou oorspronkelijk in 2003 uitkomen maar lekte naar het internet, waarna Nathan er even helemaal geen zin meer in had. Hij emigreert naar de VS en legt de plaat in z'n nieuwe huis op de bovenste plank. Pas jaren later herschrijft Jega grote delen van het album, dat uitgroeit tot een dubbelaar en anno 2009 alsnog het levenslicht ziet.
Is Variance een urgent album? Niet bepaald. Jega bewandelt weinig nieuwe wegen. Zijn muziek beweegt zich nog altijd tussen het vroege werk van Aphex Twin, Autechre en Arovane, zoals sfeervolle nummers als 'Sakura', 'Aquaminae' en 'Eva' bewijzen. Elektronica voor het hoofd en minder geschikt voor de dansvloer.
Jega is op z'n best als er melodie aan te pas komt. Zodra hij de gordijnen dicht doet en de breakbeatmachine op standje vijf zet, zoals in de tweede helft van dit dubbelalbum, klinkt Variance nogal gedateerd. Toch is het fijn dat Jega terug is. De vernieuwing zoeken we wel elders.
http://www.kindamuzik.net/recensie/jega/variance/19084/
Meer Jega op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jega
Deel dit artikel: