• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

JJ Doom | Key to the Kuffs

Niet de ideale samenwerking.
CD, Lex Records

Tekst: Niels Waarlo

Publicatiedatum: 26 september 2012

Het is geen geheim dat Daniel Dumile, beter bekend als DOOM, geen gemakkelijk leven achter de rug heeft. In 1993 overleed zijn jongere broer DJ Subroc (met wie hij samen in de rapgroep KMD zat) aan een auto-ongeluk, waarna Daniel diezelfde week te horen kreeg dat Elektra Records KMD niet meer wilde hebben. Een aantal jaren rondzwerven over de straten van New York was het gevolg. Nog bekender is echter het succesverhaal dat volgde toen hij in 1999 ineens terugkwam als MF DOOM en in de daaropvolgende jaren onder meerdere aliassen klassieker na klassieker afleverde. Nu is de inmiddels 41 jaar oude man met het masker, na zo'n 35 jaar in de V.S. gewoond te hebben, teruggekeerd naar zijn geboorteplaats Londen.

En dat het hem daar bevalt is op Key to the Kuffs, dat hij samen met Jneiro Jarel onder de naam JJ DOOM heeft uitgebracht, goed te horen. Met zijn bekende 'past het nou wel of past het nou niet'-flow en grommende stem vuurt hij duidelijk enthousiast de ene woordspeling na de andere op ons af. Ook zijn onnavolgbare binnenrijm wordt het hele album door veelvuldig tentoongespreid, bijvoorbeeld op Rhymin' Slang: "Rarely scarcely scary clary stare, let's be very clear / MCs is derriere, as well as aware, wearily / Just don't be nearly near you hear me?" Het is aan alles te merken dat DOOM er zin in heeft en hij bewijst na al die jaren nog altijd in bloedvorm te verkeren.

Des te spijtiger is het dat het de Amerikaanse producer Jneiro Jarel niet is gelukt van Key to the Kuffs iets écht bijzonders te maken. Vrij minimalistische, elektronisch georiënteerde beats met vaak drukke percussie of juist danceachtige diepe bassen voeren de boventoon en zijn prima, maar de producer kan het niveau van DOOM simpelweg niet bijbenen. Daarnaast lijkt DOOM niet zo goed te passen op het type beats dat Jneiro Jarel aflevert: hij heeft dynamiek in de muziek nodig om goed uit de verf te komen, maar krijgt in plaats daarvan juist ietwat eentonige beats.

Het betekent echter niet dat de samenwerking in een zwak album heeft geresulteerd, zeker niet. Het album kent hoogtepunten als Winter Blues - een door DOOM met veel gevoel gebracht liefdesnummer - waar met onder meer melancholische strijkers de perfecte sfeer wordt neergezet. Een ander absoluut hoogtepunt is GMO, waar Beth Gibbons (Portishead) voor een kleine doch onmisbare bijdrage zorgt.

En zo zorgt Key to the Kuffs voor een dubbel gevoel. Enerzijds is het gewoon een genietbaar hiphopalbum dat zeker de moeite waard is, anderzijds zijn we van projecten met DOOM meer gewend. Dit gevoel wordt nog eens versterkt doordat DOOM juist zo sterk overkomt maar Jneiro Jarel de vruchten hiervan simpelweg niet optimaal heeft geplukt. DOOM had kennelijk toch beter met een andere producer kunnen gaan samenwerken. Misschien was El DOOM een beter idee geweest?

http://www.kindamuzik.net/recensie/jj-doom/jj-doom-key-to-the-kuffs/23238/
Meer JJ Doom op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jj-doom