Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Joe Nolan is een gevoelige Canadees, die graag stoerder dan hij is op de foto gaat. De hoes en de foto's binnen in zijn derde album Goodbye Cinderella zijn dan ook erg Dylan-in-de-sixties. Daar houdt de link niet op, ook muzikanten die voor his Bobness werkten doen mee op deze folkplaat die opgenomen werd in Nashville: Spooner Oldham en Charlie McCoy. Er wordt dan ook lekker warmbloedig gespeeld, maar Nolan mag zich verre van meten met de grote songwriters der aarde.
'High as the Moon' en 'Hold Me Up' zijn simpele liefdesliedjes over vallen en opstaan met een met name in de hoogte te gemaniëreerd zingende Nolan. 'Paranoia Day 36 Blues' wordt ondanks de gierende gitaarsolo nergens gevaarlijk en dat zit hem weer in de zang en te makkelijke zinsnedes. Beter is een warme, harmonieuze slowsong als 'My Closest Sheep', waarin Nolan zich vocaal laat bijstaan door achtergrondzangeres Sierra Noble. In 'Letters to Juliet' is Bob-de-folkzanger weer rolmodel, maar echt romantisch en tekstueel opvallend wil het maar niet worden.
De goede foto, het goede voorbeeld en de goede vrienden zijn er, nu moet Joe Nolan vooral aan zijn teksten en daarmee zijn eigen smoel gaan schaven, opdat de optelsom daadwerkelijk op gaat tellen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/joe-nolan/goodbye-cinderella/23041/
Meer Joe Nolan op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/joe-nolan
Deel dit artikel: