Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Je moet het maar durven; jezelf John Legend noemen, terwijl je eigenlijk John Stephens heet. Met zo’n pretentieuze artiestennaam zijn hoge verwachtingen onontkoombaar.
Geen prestatie zonder goede warming-up, moet John Legend gedacht hebben. De afgelopen jaren trainde hij zijn pianovingers, onder andere op Lauryn Hills ‘Everthing Is Everything’ en ‘I Try’ van Talib Kweli, en warmde hij zijn stembanden, bijvoorbeeld op Slum Village’s ‘Selfish’ en ‘The Boogie That Be’ van The Black Eyed Peas. Samen met Kanye West deed hij een work-out op diens succesalbum The College Dropout. Deze samenwerking bleek een gouden greep: als dank voor de geleverde diensten is Legend nu het paradepaardje van Wests eigen platenlabel Getting Out Our Dreams.
De vraag is wat er nog mis kan gaan, met Kanye West – zelf goed voor een miljoenenomzet – als beschermheer. Het antwoord is: weinig, mits diezelfde man zich hier en daar mag bemoeien met de productie van je album. Dit levert namelijk de sterkste nummers op. Neem de eerste single, ‘Used to Love You’. Hierin overweegt Legend op cynische toon: “Maybe I should rob somebody / So we could live like Whitney and Bobby / It’s probably my fault, my bad, my loss / That you’re above cost / And all I could do was love you.” De hiphopbeat, met de voor West zo kenmerkende melodieuze baslijn, klinkt goed in combinatie met Legends krachtige soulstem. Een vleugje Latin zorgt ervoor dat bitterheid plaatsmaakt voor feestvreugde.
De volgende nummers op het album verhalen over de verschillende fases van ontrouw. In ‘Alright’ tekenen de koperblazers, onder aanvoering van een heerlijk lome, brommende tuba, voor de fase van de verleiding. ‘She Don’t Have to Know’ beschrijft het uitstel van executie en ‘Number One’ het lijmen van de breuk. In ‘I Can Change’ belooft Legend verandering, hierbij de les gelezen door Snoop Dogg – of all people: “Now I know you got that bad chick right there / You ain’t even tripping off of her / But she doing all of that for you / She got this, she got that / She's off the hizzle / I mean when you find one like that / You got to make that change man.”
De pianoballad ‘Ordinary People’ vormt een omslagpunt, zowel in het verhaal als op het album. Het nummer luidt de fase van de eeuwige trouw in. Hoewel Legend hiermee zijn veelzijdigheid toont, had deze laatste fase met minder materiaal toegekund. Het ene toegewijde liefdeslied na het andere doet verlangen naar meer pit. Gelukkig krijgt Legend op de valreep bezoek van de pittige hiphopvioliste Miri Ben-Ari.
Een legende word je niet zomaar. Met Get Lifted zet John Legend wel een stap in de goede richting.
http://www.kindamuzik.net/recensie/john-legend/get-lifted/8375/
Meer John Legend op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/john-legend
Deel dit artikel: