Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Net als het dystopische 1984, waarmee de Britse schrijver Orwell in 1948 in één klap geschiedenis schreef, klinkt het muzikale vervolg 2084 van Jordan Fields niet als toekomstmuziek. Het steriele uiterlijk van de albumhoes heeft verdacht veel weg van een bekend tandenborstelmerk en is typerend voor de plastische en tamelijk futloze ‘lounge’ op het roze schijfje.
2084 is het eerste full-length album van Jordan Fields sinds Moments in Dub (2002/ Mo’Wax). Anders dan zijn literaire tegenhanger, voegt het twaalf nummers tellende album weinig toe en getuigt het niet van de progressiviteit die we van deze veelzijdige houseproducer kennen.
Oeverloze, kale synthesizergeluiden en rustig voortkabbelende dubby beats geven 2084 het geluid dat je eerder bij een computerspelltje als Tetris zou verwachten. Toch hoor je ook wel invloeden van de deep-house, nu jazz en Chicago-house die Jordan Fields onder pseudoniemen als Risque De Funk Electrique, Thrillseekers of Cosmic City ook wel produceert. Alleen jammer van de nummers 'Bluechip Lounge Mix' en 'Decoy', waarin Jordan Fields een vrij kale, vormloze interpretatie geeft op composities van respectievelijk Chick Corea en Miles Davis.
Al met al is het brave 2084 in tegenstelling tot Orwells 1984 niet het type tijdsdocument dat je over een aantal jaar nog eens uit de kast trekt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/jordan-fields/2084/13232/
Meer Jordan Fields op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jordan-fields
Deel dit artikel: