Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Whitman’s Playthroughs had eigenlijk niet misstaan tussen de ambientaanraders in ons Ambient Dossier van vorige maand. Magische ambientcreaties die je na een paar luisterbeurten volledig inpakken. Op Schöner Flußengel kiest Whitman voor een rauwere aanpak. Met als ingrediënten vocalen, een computer, klarinet, synthesizer, microfoon, belletjes en een gitaar weet Whitman als chefkok electronische muziek (check ook zijn album Swarm & Dither onder zijn breakcore-ego Hrvatski) een heerlijke pot hypnotiserende drones te serveren.
Opener ‘Lixus Analogique’ geeft het album meteen een gitzwarte kleur. Gitaarpingels zweven als verloren geesten door de ruimte en een snaredrum bouwt de spanning voortvarend op. Het tweeluik ‘Bewusstseinserweiternd Tonaufnahme (Einter & Zweiter Teile)’ is het duistere hoogtepunt van dit album. Hier duikt Whitman definitief de donkere drone-krochten in met onaardse vocalen en onheilspellende bekkensidderingen. Zet je stereo wel een tikkie harder voor maximaal effect als de lage drones aanzwellen tot moddervette proporties. Naarmate het eerste deel vordert neemt de intensiteit iets af en doen venijnig klinkende bellen en gitaarklanken hun intrede. Dit is de muziek die Nostradamus gehoord moet hebben toen hij zijn onwerkelijke voorspellingen opschreef. Het venijn neemt langzaam weer af en de diepe vocale drones sluiten het eerste deel af. In het tweede deel wordt de magie van gitaarsnaar-echo’s getest. Met succes. De formule: trek zo hard mogelijk aan de snaren en laat de resonantie de sfeer bepalen, terwijl suizende effecten koers zetten naar buitenaardse gebieden. Iets meer structuur is te vinden in ‘Gravicembalo col Piano e Forte’ dat zelfs enigszins menselijk klinkt.
Snel weer terug richting melkwegstelsel met ‘Linux Numerique’. Zoemende en tollende electronische effecten schieten links en rechts door het klankbeeld terwijl Whitman in de achtergrond rustig op zijn gitaar speelt. De effecten zwellen sporadisch aan tot kermisvolumes. Langzaam nemen de stotterende effecten in frequentie af en zet ‘Weiter’ in, een nummer gebaseerd op gitaar- en Rhodesklanken dat lijdt onder een sterk waarneembare groove. Te tastbaar en dat is zonde. De donkere kanten van Schöner Flußengel zijn echter verslavend en een must voor eenieder die de donkere kant van het leven koestert.
http://www.kindamuzik.net/recensie/keith-fullerton-whitman/sch-ner-flu-engel/7974/
Meer Keith Fullerton Whitman op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/keith-fullerton-whitman
Deel dit artikel: