Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Kill Spector, dat is neo-grunge met een Nine Inch Nails-sausje erover. Een soort Stabbing Westward of Static X dus. Of, als je het dichter bij het Vlaamse huis van de band wilt houden, een fastfood versie van Soulwax.
Nou is er niks mis met een pot lekker plat stampende rock op zijn tijd. Je kan er bijvoorbeeld prima bier bij drinken. Volgens die redenatie kwam Kill Spector waarschijnlijk terecht op Stella Artois Music, het platenlabel van het biermerk. Dat de heren in 'Cocaine' reclame maken voor een concurrerende harddrug vinden ze daar blijkbaar niet erg.
Internationale allure heeft Kill Spector niet. Daarvoor is het allemaal veel te eendimensionaal. Maar zeker de eerste paar nummers zijn wel degelijk pakkend genoeg voor een lokale hit, ook al omdat Kill Spector in al zijn beperkingen toch nog een stuk beter is dan een Janez Detd. of Zornik.
Om het allemaal nog meer in de grunge-traditie te houden is er ook nog een bonus-cd met remixen en, jawel!, (semi-)akoestische versies bijgevoegd. Meestal is dat soort gedoe overbodig, maar bij Kill Spector krijgen de songs in de nieuwe versies een stuk meer diepgang omdat er meer lucht in de arrangementen zit in vergelijking met de met testosteron volgepompte originelen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/kill-spector/fused/10763/
Meer Kill Spector op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/kill-spector
Deel dit artikel: