Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Kon men van de eerste albums van Kroke nog opmerken dat het hier om een creatieve benadering van de klezmer-traditie ging, zo is in de loop der jaren de klezmer meer en meer op de achtergrond geraakt en is het experiment steeds belangrijker geworden. Zo ook op dit nieuwe album. Stukken die laagsgewijs gestructureerd, maar nooit statisch zijn. Opvallend genoeg moest ik regelmatig aan Boards of Canada denken, die met hun verhalende electronica een gelijksoortige aanpak hebben. Langzaam drijft het contrabas ritme naar boven, zakt langzaam weer weg en geeft ruimte aan de viool, zoals in het stuk ‘Cave’. Of een accordeon zet met de viool in en samen spelen ze een melodie die bij licht-poetische films hoort, zoals Ladri di biciclette van Vittorio De Sica.
Toch duurde het een hele tijd, voordat ik dit album op waarde wist te schatten. Meerdere malen het volledige album geluisterd, maar ik had geen idee wat er nu over te schrijven viel. De muziek klonk aardig, interessante composities enzovoort, maar nog geen half uur later was ik het alweer vergeten. Na vier of vijf keer luisteren viel echter alles op zijn plaats. Mooie, warme stukken voor weemoedige zielen in de lente. Deze muziek zou dan wel niet de wereld redden, maar het toch tenminste enigszins verbeteren, zoals het zo eenvoudig in het cd-boekje aangegeven werd.
http://www.kindamuzik.net/recensie/kroke/ten-pieces-to-save-the-world/2745/
Meer Kroke op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/kroke
Deel dit artikel: