Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Terwijl onze Nederlandse maffia langzamerhand man voor man wordt omgelegd, verschijnt een nieuw album van het Italiaanse La Musica Della Maffia. Hebben we hier te maken met een schitterend staaltje murder-publicity? Onze toekomstige premier (?) Peter R. de Vries is inmiddels gestart met een grondig onderzoek.
Zoals het Italianen betaamt, zijn de liedjes op Le Canzoni dell’ Onorata Societa passievol. Ook al versta je geen woord Italiaans of heb je de Engelse teksten in het boekje niet gelezen, herken je een grote dosis melancholie, tragiek en levenslust in de klankkleur van de nummers. Wals-achtige ritmes, weemoedige klanken van de accordeon, sober akoestisch gitaarspel en bovenal de snik in doorleefde stemmen maken de muziek onweerstaanbaar. De mannen klinken op het album als de grote Cubaanse zangers die enkele jaren geleden via Ry Cooders Buena Vista Social Club weer in de belangstelling kwamen: Ibrahim Ferrer, Eliades Ochoa en Compay Segundo. De zangstemmen van ‘le donne’ doen dan weer denken aan die van Portugese fadozangeressen.
Zo mooi als de muziek klinkt, zo donker zijn de teksten. Liefdesverdriet, eenzaamheid, de verlammende sociale druk van het maffialidmaatschap, geweld, armoede en angst: het leven van een maffioso gaat niet over rozen. Hoogtepunt van het album is het veertien minuten durende, communistische ‘Pani e Rispetta a Li Travagghiaturi’, waarin de ongelijkheid tussen arm en rijk wordt bezongen. Terwijl de rijke man in zijn grote huis kan kiezen wat hij eet, zelfs kan kiezen wat hij laat klaarmaken, heeft de arbeider nog geen nagel om zijn kont mee te krabben. ‘Brood en respect voor de arbeider’ is de leus. De sfeervolle oneffenheden in de opnamen maken het nummer af.
http://www.kindamuzik.net/recensie/la-musica-della-maffia/le-canzoni-dell-onorata-societa/11207/
Meer La Musica della Maffia op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/la-musica-della-maffia
Deel dit artikel: