Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Music in the air
plucked from the centuries
presented in the form
of a song by you to me
Vrouwelijke singer-songwriters: tja, je hebt ze in alle soorten en maten. Van die schreeuwerige types tot aan het ingetogen spul. Van de oogverblindende schoonheden tot en met de minder aantrekkelijke dames. En van de onschuldige meisjes tot aan, laten we het voorzichtig zeggen, de meer doorleefde tantes. Kortom: aan zingende vrouwen is geen gebrek in deze wereld. Maar de dame waar we op de eigentijdse elpee Carbon Glacier mee te maken krijgen, laat zich niet zo heel eenvoudig in een hokje proppen. In haar ogenschijnlijk eenvoudige en onconventionele gitaarmijmerij ligt de vergelijking met een vrouwelijke Will Oldham op de loer. Het is eigenlijk meteen al bij het heerlijk dromerige en speelse openingsnummer, 'Ether Sings', dat deze eigenzinnige zangeres uit Seattle mijn aandacht krijgt. Laura Veirs schrijft ultramoderne folk- en countryliedjes waarin alles zo'n beetje mogelijk lijkt. Soms blijven de liedjes of delen daarvan wekenlang in je hoofd hangen, zoals het zweverige bijna-dansliedje 'The Cloud Room' en de voortreffelijke ballade 'Rapture'. Meer nog is Carbon Glacier de wonderlijke wereld van Laura Veirs en een tikkeltje excentrieke plaat die bij zowat iedere herbeluistering groeit. Wat ben ik blij dat Laura Veirs in de Amsterdamse Tichel, een huiskamer annex muziekzaal, kon zien met nog zo'n dertig gelukkigen. Ik voorspel een grootste toekomst voor de vrouw die mijn hart veroverde met haar onvaste stemgeluid.
http://www.kindamuzik.net/recensie/laura-veirs/carbon-glacier/6059/
Meer Laura Veirs op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/laura-veirs
Deel dit artikel: