Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Na de cd-heruitgave van The Triumps and Travails of Orphan Mae, het debuut van Laura Veirs, waarop de invloed van country en goed te horen is, is er nu een langverwachte nieuwe plaat die de lijn van de vorige cd, het eigenaardige Carbon Glacier, nog veel verder doortrekt, zij het dat The Year of Meteors eigenlijk helemaal geen beperkingen kent, zeker niet als het gaat om gebruik van elektronica en aanstekelijke popmelodieën.
Laura Veirs is nog steeds geen Britney Spears, maar van de Will Oldham-achtige excentriciteit en zweverigheid op Carbon Glacier is eigenlijk maar heel weinig overgebleven. Na het aardige maar weinig bijzondere gitaargetokkel in de eerste helft van het openingsnummer 'Fire Snakes' volhardt Laura Veirs in een open en toegankelijker geluid, dat deze keer veel meer aandacht krijgt dan haar mooie en heldere singer-songwriterstem.
In up-tempo nummers als 'Galaxies' en 'Secret Someones' wordt de orkaan van vreemde geluidjes ons net iets teveel. Gelukkig doen het korte 'Magnetized' en het kaalgeplukte 'Spelunking' nog een beetje aan de magie van onvergetelijke albums als Troubled by Fire en Carbon Glacier herinneren. Iets zegt ons ook dat Laura Veirs niet de geschikte persoon is om in de huid te kruipen van Tom Waits, zoals ze dat doet in het tamelijk luidruchtige 'Black Gold Blues'.
The Year of Meteors is een onsamenhangende plaat met een paar goede nummers. Hoewel Veirs absoluut om onze bewondering en aandacht vraagt, kunnen die nummers met een nasmaakje, die experimenten waarin Veirs en co. dus op tilt slaan, een reden zijn om je zorgen te maken over de gekozen richting.
http://www.kindamuzik.net/recensie/laura-veirs/the-year-of-meteors/10612/
Meer Laura Veirs op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/laura-veirs
Deel dit artikel: