Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Samenwerken doe je niet alleen. Een waarheid als een koe, maar toch vindt Laurent Perrier dat hij het best in zijn eentje af kan; dat samenwerken. Drie keer slaat hij op Plateforme #1 de handen ineen met andere muzikanten. Althans: zo beschrijft Perrier het zelf graag; hij legde zich de beperking op driemaal alleen gebruik te maken van geluiden die ter beschikking gesteld werden door respectievelijk Felix Kubin, Lawrence English en Gianluca Becuzzi.
Perrier gaf het drietal leveranciers geen andere opdracht mee dan het opsturen van ruw materiaal. Daarmee ging hij aan de slag. Alleen conceptueel al kun je dus zeggen dat er altijd wel iets van de geest van de originele maker aanwezig is. En misschien wil je dat ook wel horen. Zo is het niet gek dat de Kubincompositie nogal springerig caleidoscopisch klinkt en ook wel als een musique concrète-hoorspel, bijeengeknipt uit analoge cassetteopnamen. Ja, dat doet Kubin zelf immers ook.
Bij English en Becuzzi is het ook niet lastig om de bronmuzikanten in Perriers stukken aan te wijzen. Hamvraag is dan ook of de Franse geluidtovenaar zelf eigenlijk iets toe te voegen heeft. Los van knappe collage en bewerkingen die zich vooral uiten in grofkorrelige textuur is dat niet bijster veel. Gek genoeg is dat ook niet nodig. Perrier presenteert een trio nieuwe perspectieven op het werk van mede-geluidkunstenaars en die bieden niet alleen een fraai inkijkje in 's mans eigen werk, maar zorgen er ook voor dat je met frisse oren luistert naar Kubin, English en Becuzzi. Een conceptueel geluidkunstwerk dus dat resulteert in een puike win-winsituatie.
http://www.kindamuzik.net/recensie/laurent-perrier/plateforme-1/24833/
Meer Laurent Perrier op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/laurent-perrier
Deel dit artikel: