Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Waarschijnlijk de meest onderschatte van de nieuwe Duitse minimalisten houdt een vaste productie van een album per jaar aan. Na zijn veelgeprezen Sten-album van vorig jaar, keert Peter Kersten weer terug als Lawrence naam, de naam waaronder hij zijn typisch melancholische werk uitbrengt. Inmiddels kunnen we van een signatuurgeluid spreken: lang uitgesponnen synthbogen, vreemd ratelende hihats, monotone bassdrum en vooral de twinkelende melodieën die je als luisteraar direct in een gebied tussen droom en waken positioneren. Een elegantie die meer Detroit dan Detroit is.
Dat dit geluid zo is te ontleden duidt er op dat The Night Will Last Forever in eerste instantie weinig verrast ten opzichte van de vorige albums. Al zijn er enkele voorzichtige veranderingen in het model aangebracht. Zoals een drietal miniaturen die door de juiste positionering van het album een goed geplande luisterervaring maken. En veel tracks bezitten een extra laag die zich vooral bij beluistering met koptelefoon openbaart en waarin Kersten meer experimenteert met geluid, ruis en ritme. Sommige tracks neigen bijna naar ambient en eigenlijk gevaarlijk naar het sonische equivalent van een aquarel. Wat dat betreft is een strenge beat geen overbodige luxe. De volheid (de juiste impact, de juist graad van gruis) van die beats weet de textuur, die anders dreigt te vervliegen, precies in juist perspectief te plaatsen. Een track als ‘Swap’ waarin plotseling vreemd bewegende strijkers opduiken behoort in die zin tot zijn beste werk.
Die tracks benaderen de manifestachtige titel van het album ook het meest. Het is muziek die je op de dansvloer kan betoveren, een schoonheid aanreiken die je eeuwig wil laten zijn. Nu alleen nog de dj's vinden die deze krachtige en verleidelijke muziek draaien.
http://www.kindamuzik.net/recensie/lawrence/the-night-will-last-forever/9592/
Meer Lawrence op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lawrence
Deel dit artikel: