Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Lichtsnelheidskampioen. Geen slechte naam voor iemand van slechts 21. Hij bracht op zijn zeventiende dan ook al zijn eerste plaat uit met de electropunkband TestIcicles. Dev Hynes, de Brit die schuilgaat achter Lightspeed Champion, brengt nu als singer-songwriter het album Falling of the Lavender Bridge uit.
Zijn solodebuut is een poppy americanaplaatje waarin Hynes zijn rijkgevulde trukendoos niet ongeopend laat. Hij gooit er wat folkachtige troeven in, haalt blazers- en strijkorkestfoefjes uit en maakt listig gebruik van een achtergrondzangeres die regelmatig de tweede stem voor haar rekening neemt.
Het album begint uitnodigend met een countrygeluid. Een pingelend gitaartje, een canon, bijna lieflijk zou je het noemen. Dan zetten de akkoorden in. De hersenpan van de luisteraar begint druk te scannen naar een hokje waarin hij het geluid kan categoriseren. De meeste hersenactiviteit blijft toch steken in de categorie waar The Dears hun plek vonden. Dit is vooral te danken aan het overeenkomstige stemgeluid van Hynes en Dears-zanger Murry Lightburn.
De eerste indruk van Lightspeed Champion is goed. Toch ontkiemt er enige twijfel wanneer een aantal nummers aan je bewustzijn is ontglipt. Een aanzienlijk deel van de plaat heeft de neiging naar de achtergrond te verdwijnen. Sommige nummers kabbelen te eentonig voort zonder verrassende interventies.
Richting het einde wordt het gelukkig nog ietwat opwindend met als absoluut hoogtepunt 'Dry Lips'. Een spannend ritme wordt ingekleurd met een vrolijk pingelend gitaartje, een enthousiaste klarinet, een knusse mondharmonica en geslaagde tweestemmige zang. Met de twee afsluiters 'Let the Bitches Die' en 'No Suprises for Wendela' krijgt Lightspeed Champion officieel het voordeel van de twijfel. Uiteindelijk lijkt het erop dat een uitvoerige beluistering en herhaaldelijke doorgronding van Falling of the Lavender Bridge waardering afdwingt.
De inhoud van Hynes' trukendoos is zeker in orde. De trucs die hij ermee uitvoert mogen daarentegen nog wat exceptioneler en wonderlijker. Maar, voor een 21-jarige die zijn eerste soloplaat uitbrengt is dit geen verkeerd debuut. Of hij een blijvertje is moet de tijd uitwijzen, maar als hij echt zo'n snelle jongen is als zijn naam doet vermoeden, dan komt het vast wel goed met Hynes' goochelacties op zijn eventuele volgende album.
http://www.kindamuzik.net/recensie/lightspeed-champion/falling-of-the-lavender-bridge/16672/
Meer Lightspeed Champion op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lightspeed-champion
Deel dit artikel: