Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De recente heruitgave van Lloyd Cole's claim to fame, debuutplaat Rattlesnakes uit 1984, was een zoete gebeurtenis. Het is een flink aantal jaartjes later en inmiddels is de Engelsman naar de VS verkast. Luisterend naar zijn nieuwe cd Antidepressant kun je je voorstellen hoe hij vanuit zijn hoge New Yorkse appartement neerkijkt op een herfstig Central Park en ziet hoe de bevolking flaneert en de blaadjes fladderen. Met het klimmen der jaren is de eens zo venijnige songschrijver een man van afstand en beschouwing geworden. Geen wonder dat zijn muziek niet meer zo prikkelend en stekelig is, maar ingetogen tot op het randje van oersaai.
Omdat de songs van de nieuwe Cole feitelijk niet om door te komen zijn, kun je altijd nog uitwijken naar ‘s mans teksten. Omfloerst zingt de grijs bebaarde chroniqueur van het leven over hoe het was om jong en idealistisch te zijn, over het voornemen om een wandelingetje door de stad te maken en andere niet zo heel grote gebeurtenissen. Muzikaal omlijst Cole zijn gedachtespinsels met omfloerste zang en nederige instrumentatie, die hij grotendeels zelf voor zijn rekening nam. Als er iets schokkend is aan het beluisteren van Antidepressant van deze voormalige jeugdheld, dan is het wel de confrontatie met je eigen sterfelijkheid.
http://www.kindamuzik.net/recensie/lloyd-cole/antidepressant/14170/
Meer Lloyd Cole op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lloyd-cole
Deel dit artikel: