Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Reeds zeven platen lang beweegt het Amerikaanse trio Low zich in een universum waarin traagheid niet als hoofdzonde wordt bestempeld. Op de snelwegen die hun pad kruisen, worden matige snelheden verheerlijkt, duren kilometers lichtjaren en gloort er aan de einder een regenboog waarin duisternis de strijd wint van het licht.
Zwarte onweerswolken verdringen zich ook rond, Drums and Guns, de nieuwe plaat van de groep rond Alan Sparhawk en Mimi Parker. Songs buitelen in een thematiek die draait rond angst, geweld en moord, kortom, het leven van alledag in de States. Het zijn pijnlijk eerlijke bespiegelingen die vragen oproepen en hier één voor één door Sparhawk worden beantwoord. Voor wat het waard is welteverstaan, dat weet ook de songschrijver van dienst.
Elementair leunt het materiaal uit Drums and Guns eerder aan bij het vroege werk van Low dan dat het aan recentere platen refereert. Toch kijkt het tweespan Sparhawk-Parker met evenveel vermaak vooruit. Stagneren is achteruitgaan, zullen ze wel gedacht hebben. Naar de praktijk vertaalt zich dat met weirde samples, vocale loops en het gebruik van een drummachine. Het verifiëren van de betere dub- en reggaecatalogi hebben Alan Sparhawk niet met lege handen en een inspiratieloos brein opgezadeld.
De rauwe aanpak en het manco aan de zo typerende percussiestijl van Parker, leiden aanvankelijk niet meteen tot een glorierijke zegepraal. Dikke lagen tumultueuze feedback (‘Pretty People’) en een brij psychedelica (het epische ‘Dragonfly’) verschansen zich achter een fiks mistgordijn. Eens dat is opgetrokken liggen de parels – in de vorm van lelieblanke melodieën en hemelse samenzang – gelukkig voor het grijpen.
Zijn het vandaag ‘Murderer’, ‘Violent Past’ en ‘Sandinista’ die de ziel dissecteren, dan staan ‘Dust on the Window’ of ‘Belarus’ ongedurig in de wachtrij om die rol morgen over te nemen. Allen zijn ze geschoeid op een soort broeierig emotioneel minimalisme dat harten aan flarden rijt en blikken doet verstommen. Zie ook: het ronduit spetterende ‘Breaker’.
Drums and Guns is een plaat die per luisterbeurt aan zeggingskracht wint en zich steeds hardnekkiger onder de huid nestelt. Als dit geen voer voor eindejaarslijstjes is, wat dan in godsnaam wel?
http://www.kindamuzik.net/recensie/low/drums-and-guns/15285/
Meer Low op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/low
Deel dit artikel: