Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De verwachtingen voor de nieuwe plaat van Low waren hooggespannen. Vooraf deed een aantal geruchten de ronde; het zou een ‘kwade’ plaat worden, agressiever dan het voorgaande werk. Bovendien maakte de band de overstap naar het befaamde Sub Pop-label. Nu is agressie bij de mormonen van Low net zo zeldzaam als sneeuw in juli, maar er wordt op The Great Destroyer wel degelijk naar een hogere versnelling geschakeld.
Het eerste dat opvalt is het tempo van de muziek, dat ligt zogezegd een stuk hoger. Waar eerder een ‘s’ voor Low gezet kon worden, kan deze nu achterwege blijven. Ook lijken de dame en heren van Low meer op zoek te zijn gegaan naar ‘het liedje.’ De meeste nummers hebben, meer dan op voorgaande platen, koppen en staarten en bevinden zich, op een enkele uitzondering na, allemaal binnen de vierminutengrens. Het is, anders gezegd, een rockplaat geworden. Een hele goede, afwisselende, rockplaat bovendien.
Het begint prachtig, met het dreigende ‘Monkey’. Samen met het ingehouden ‘Silver Rider’ en het ouderwets langzame ‘Pissing’ (wat ook door kan gaan voor het mooiste Low-nummer ooit geschreven) zijn dat de hoogtepunten van de plaat. The Great Destroyer is een mooie plaat die wellicht de doorbraak naar een nog groter publiek kan betekenen voor Low. Ze zouden het absoluut verdienen. Maar toch gaat er gaandeweg iets knagen tijdens het luisteren. Ergens lijkt er iets van de magie van Trust verloren te zijn gegaan. Samen met de langzame en langere nummers van die plaat. Of zijn we gewoon gewend geraakt aan de prachtige mysterieuze muziek van Low?
http://www.kindamuzik.net/recensie/low/the-great-destroyer/8422/
Meer Low op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/low
Deel dit artikel: