Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Halverwege het vorige decennium trekt Everlovely Lightningheart de aandacht. Hun debuut Cusp is hét atmosferisch buitenbeetje op Hydra Head, het label van Aaron Turner, en introduceert het pianospel van Faith Coloccia.
Een vijftal jaren later herrijst Coloccia uit de as, ditmaal als Mamiffer, dat initieel als haar soloproject begint maar waarbij anno 2011 Aaron Turner zich voegt. Mare Decendrii is een goed voorbeeld van hoe drones, epiek, dramatiek en melodie één coherent geheel kunnen vormen.
Coloccia's haast lege pianospel vormt nog steeds de ruggengraat van Mamiffer, maar de losse structuur wordt ingevuld door sporadische drum- en baspartijen, viool, cello, gitaar en gezangen. In vijf bewegingen worden vele sferen opgeroepen. Zo refereren de ijle gitaren op opener 'As Freedom Rings' aan de ambientpostrockepiek van Turners intussen ter ziele gegane band Isis, terwijl op andere momenten de naam Max Richter zich aandient en Mamiffer haast terzelfder tijd met minimalisme en drones aan de slag gaat.
Het mooie aan Mare Decendrii is dat de muziek niet onder één noemer geplaatst kan worden en dat de gelaagdheid van de composities heel organisch overkomt. Flarden Engelse en Finse tekst wisselen elkaar af, met een gastrol voor Mika Rättö en Jussi Lehtisalo van Circle. Mare Decendrii kabbelt rustig verder tussen pracht en mystiek. Mamiffer zet een klein meesterwerkje neer dat een nieuwe dimensie in het drone/ambientgenre openbaart.
http://www.kindamuzik.net/recensie/mamiffer/mare-decendrii/21526/
Meer Mamiffer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mamiffer
Deel dit artikel: