Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hoe Mary van huis wegliep en via helse omwegen vol drank, drugs en jeugdinrichtingen het uiteindelijk tot countryzangeres schopte, was al te horen op haar debuut Drag Queens in Limousines. Het is niet mals wat Mary Gauthier overkomen is en haar verleden biedt nog altijd genoeg stof voor indrukwekkende, pijnlijk eerlijke songs. Op The Foundling graaft ze nog dieper in haar verleden en begint ze bij het begin: hoe ze als baby bij haar geboorte gedumpt werd en in een weeshuis belandde.
De ellende die Gauthier heeft moeten doorstaan: E van EELS zou er wel raad mee weten en het handig en lineair uitsmeren over vele platen. Gauthier windt er ook geen doekjes om - getuige zinnen als "Goodbye could have been my family name" ('Goodbye') - maar brengt haar boodschap op traditionele country. Dat komt haar integriteit ten goede. Prettig ook is dat treurliedjes worden afgewisseld door uptempo hoempapasongs als 'Sideshow' of steviger werk als 'Blood Is Blood'.
Maar het zijn die treurliedjes die er het hardst in hakken. Met als prachtigste pijnpunt 'March 11, 1962'. Daarin heeft Mary haar moeder getraceerd en krijgt haar voor de eerste keer in haar leven aan de telefoon met de luisteraar als getuige. De berusting die Mary over haar moeders handelen heeft is ergens even gelukkig als droevig: het heeft immers tot deze in oprechtheid schitterende plaat geleid.
http://www.kindamuzik.net/recensie/mary-gauthier/the-foundling/20350/
Meer Mary Gauthier op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mary-gauthier
Deel dit artikel: