Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het vorige Masters of Realitystudioalbum, Deep in the Hole, dateert van 2001. Chris Goss en John Leamy – in tegenstelling tot wat veel mensen denken is Masters of Reality geen soloproject van Goss – zijn weinig productief. Maar als er dan een plaat komt, is hij wel altijd de moeite waard. Zo ook Pine/Cross Dover, hoewel er een paar kleine kanttekeningen bij te plaatsen zijn.
Ten eerste is er geen sprake van een duidelijk onderscheid tussen een Pine en een Cross Dover helft, zoals de titel en het artwork suggereren; dit is gewoon een enkele plaat. Niet eens een bijzonder lange, als kanttekening twee wordt meegenomen: het afsluitende 'Alfalfa' is een in één take opgenomen jam van twaalf minuten. De muzikanten zijn goed genoeg om hem zonder kleerscheuren tot een einde te brengen, maar ze missen de klasse om het een echt memorabele luisterervaring te maken. Daarmee is de enige echte verrassing op Pine/Cross Dover er één in negatieve zin.
Dan blijven er gelukkig nog tien nummers over die wel dik in orde zijn. Masters of Reality weten zoals altijd Beatles, Black Sabbath, Cream en ZZ Top te mengen tot perfect geproduceerde, minimalistisch rockende topliedjes. De instant herkenbaarheid is daarbij eerder een warm bad dan een irritatiepunt. Dat is een voordeel van hun lage productiviteit: oververzadiging zal niet snel optreden. De uitschieters heten deze keer 'Absinthe Jim & Me', 'Always' en 'Rosie's Presence'. Samen met de andere zeven liedjes bieden ze genoeg materiaal om de komende jaren mee door te komen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/masters-of-reality/pine-cross-dover/19736/
Meer Masters Of Reality op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/masters-of-reality
Deel dit artikel: